Er staat al jaren een Triumph Street Triple 765 RS in mijn garage. Ik rij er amper op, en na ieder motorseizoen stel ik vol overtuiging: volgend jaar verkoop ik hem! Elk voorjaar weet hij me dan toch te verleiden tot een ritje, en lap! Het verslavende blok, de sublieme wegligging en de fenomenale remmen van de Street toveren steevast een gigantische glimlach op mijn tronie.

Lang duurt dat helaas niet. Na een half uur maakt mijn glimlach plaats voor een bedenkelijke grimas omdat de zithouding te krap is voor mijn ouder wordende lijf, en wanneer ik hem daarna verstop onder de motorhoes, verzucht ik vaker dan me lief is: “Waarom maakt Triumph geen Street Triple op hoge poten?”.

Toen Triumph vorig jaar de Tiger Sport 800 introduceerde leek mijn wens in vervulling te gaan. De eerste kennismaking was echter geen onverdeeld succes. Tijdens mijn bezoek aan de EICMA bestempelde ik Triumph’s nieuwste crossover als de ontgoocheling van de beurs: hoewel prachtig vormgegeven, stelde de zitsessie teleur.

Benieuwd of een weekje testrijden me op andere ideeën kon brengen. Ik nam de Sport mee naar de Taunus, waar ik samen met een bende motorvrienden de bochtenstage van CMD ging volgen.

De stijl van de 800 werd duidelijk overgenomen van de Tiger Sport 660. Extra DRL’s, winddeflectoren en wat meer kuipwerk onderin geven hem meer smoel, al blijft de 800 een erg ranke verschijning. Dat wordt nog eens versterkt door de smalle achterpartij. De afwerking is – zoals we dat van Triumph als vanzelfsprekend zijn gaan vinden – onberispelijk. Verder valt de echte uitlaat op, bij de 660 hangt de pot onder de motor.

De Sport 800 is er in vier kleuren: Cosmic Yellow vind ik prachtig maar weinig tijdloos, de grijze versie straalt de meeste klasse uit en de zwarte vind ik de coolste. Ik krijg voor de test de Caspian Blue mee, die ik persoonlijk Lees verder →