Motortripdilemma: Picos of Dolomieten?

Geplaatst op 22/03/2023 door Jean Le Motard

Naar jaarlijkse gewoonte zijn we ook dit jaar weer een motortripje aan het plannen voor juni. Het concept blijft hetzelfde: tent achterop en go!

Op de shortlist stonden vijf bestemmingen waarvan Noorwegen, Wales en Schotland intussen al geschrapt zijn. Blijven over: de Picos en de Dolomieten. We hebben al ruwweg de routes uitgestippeld voor beide trips, nu komt stilaan de tijd om de knoop door te hakken.

Vraag: welke trip zou jij kiezen en waarom?
En voor de bekenden van de streek: zijn er baantjes die we absoluut niet mogen missen?

Optie 1: Picos

Nog nooit in de Picos geweest maar wel al genoeg goeds van gehoord om hoog op onze shortlist te eindigen. Grootste nadeel t.o.v. de Dolomieten: het is een eindje verder vooraleer we op onze bestemming zijn. Al is de reis minstens even belangrijk dan de bestemming.

Op dag 1 rijden we vanuit België een heel eind Frankrijk in, net iets meer dan 1.000 autostrade-km’s.
Op dag 2 (blauw) begint onder San Sebastian de kronkelpret.
Op dag 3 (groen) rijden we de Picos in.
Dag 4 (geel) en 5 (oranje) rijden we lussen in de Picos.
Op dag 6 (rood) verlaten we de Picos en sturen we oostwaarts.
Dag 7 (paars) maken we een ommetje langs de Bardenas Reales, waarna we de Pyreneeën oversteken en net over de Franse grens overnachten.
Dag 8 nemen we de snelste weg naar huis.

Bekijk de route in detail.

Optie 2: Dolomieten en Julische Alpen

De Dolomieten staan in mijn geheugen gegrift als Lees verder →

Alpentrip 2017: het verslag (deel 3)

Geplaatst op 25/09/2017 door Jean Le Motard

(klik hier voor deel 2)

Dag 6, maandag 21 augustus

Start: 8u55, Camping Miravalle, Campitello di Fassa (Italië)
Finish: 17u40, Camping Presanella, Temù (Italië)
Afgelegde afstand: 285 km
Afgevinkt: Costalungopas, Mendelpas, Forcella di Brez, Stelviopas, Gaviapas
Gemiddelde snelheid: 46 km/u
Gemiddeld verbruik: 5,2 l/100 km
Bekijk de route op Google Maps.

Gisteren mocht ik bij het inchecken op Camping Miravalle niet direct betalen. “Enkel bij het uitchecken, meneer. Nee, geen uitzonderingen.” Om 8 uur is het dus file aan de receptie. Direct een serieuze vertraging van de start. Prijs voor een nacht voor 1 persoon, tent en motor: 29 (!) euro.

Ik neem afscheid van de Dolomieten met de Costalungopas. Niet zo impressionant als de passen van gisteren, maar toch een paar mooie uitzichten op weeral een joekel van een rotsformatie, en met een mooie doorsteek door de bossen.

De Mendelpas heeft een beetje vanalles in huis. Een paar haarspeldbochten, enkele fijne lange draaiers en hier en daar een stuk waar je de gaskraan ‘s flink kan opendraaien. Maar ook opletten geblazen met gevaarlijke blinde bochten, erg smalle passages en kapot asfalt. Hoe dan ook, ik kan me voorstellen dat als je in de buurt woont, dit tot je favoriete lappen asfalt behoort.

Van drukte is hier trouwens geen sprake. Dat was deze morgen wel anders. Niet enkel staan aanschuiven aan de receptie maar ook in het dorp en de daaropvolgende dorpen was het bumper aan bumper.

Op de Forcella di Brez valt opnieuw de slechte staat van het wegdek op. Dit pasje moet je niet nemen voor de uitzichten, maar het maakt veel goed met fijn bochtenwerk doorheen de bossen. Ook hier: geen kat te bespeuren.

Daarna moet ik een eentonig stuk richting Stelvio verteren. Even op de tanden bijten. Vandaag klim ik vanuit Prato allo Stelvio omhoog. Zaterdag was de zuidbeklimming niet echt moeilijk, maar vandaag is wel even anders. Het is weer wennen aan dit type haarspeldbochten, want in de Dolomieten kom je ze niet tegen aan deze frequentie en moeilijkheidsgraad. Bovendien is het superdruk op de Stelviopas. Auto’s, motoren, fietsers, bussen en zelfs één takelwagen die zich – oh ironie – heeft vastgereden in de eerste steile haarspeldbocht.

Ik moet de volle aandacht erbij houden, constant. Andere Stelvio-klimmers en -dalers nemen soms hun bocht verkeerd en brengen me daarmee in de problemen. En ja, soms is hier ook mijn eigen schuld.

Dat maakt dat de beklimming van de noordkant een pak spannender is dan de klim twee dagen geleden vanuit Bormio. Ook al omdat je hier 48 bochten op je bord krijgt, aan de zuidkant zijn er dat 14 minder. Je wordt gelukkig beloond met een sensationeel panorama.

De afdaling naar Bormio gaat erg vlot. Zo druk de bergop was, Lees verder →

Alpentrip 2017: het verslag (deel 2)

Geplaatst op 17/09/2017 door Jean Le Motard

(klik hier voor deel 1)

Dag 4, zaterdag 19 augustus

Start: 8u35, Camping Morteratsch, Pontresina (Zwitserland)
Finish: 17u00, Camping Zögghof, San Leonardo in Passiria (Italië)
Afgelegde afstand: 350 km
Afgevinkt: Berninapas, Stelviopas, Umbrailpas, Ofenpas, Pillerhöhe, Timmelsjoch
Gemiddelde snelheid: 55 km/u
Gemiddeld verbruik: 4,9 l/100 km
Bekijk de route op Google Maps.

Na een regennacht wil ’s morgens zowaar de zon even doorbreken. Snel de natte tent inpakken en wegwezen, want de weersvoorspellingen beloven nog steeds niet veel goeds. M’n Aldi-tentje van 30 euro heeft na twintig jaar duidelijk z’n beste tijd gehad. De naden beginnen te lekken en ook het grondzeil sloeg vannacht lek. Tijd dat ik naar een nieuwe tent uitkijk. En hopen dat de volgende nacht droog blijft.

Maar goed, we gaan geen tent shoppen vandaag, we gaan rijden. Eerst het stukje Berninapas dat niet in m’n oorspronkelijke route zat. De bergen spelen verstoppertje achter het wolkendek en laten zich maar af en toe zien. Ik maal er niet om, het zicht op de baan is goed, er is nul verkeer, fijn rijden zo.

De lange afdaling van de Bernina steekt de Zwitsers-Italiaanse grens over en eindigt in Tirano, waar het opvallend druk is. Op naar Bormio via een slaapverwekkende verbinding, tenzij je tunnelfobie hebt. Kilometers en kilometers van dat.

Vandaag doe ik de zuidelijke kant van de Stelviopas en buig dan af naar de Umbrailpas. Het is zaterdag, dus ik verwacht veel volk op deze beroemde pas, vandaar ook dat ik mijn oorspronkelijke route – waarbij ik de Stelvio op zondag zou trotseren – heb aangepast: maandag zal ik pas de volledige Stelviopas, van noord tot zuid, trotseren. Hopend dat de drukte dan minder is.

Toch valt de toestroom op de Stelviopas vandaag goed mee. Ik moet geregeld een auto voorbijsteken omdat het tempo in de haarspeldbochten anders vervelend traag is, maar al bij al had ik meer verkeer verwacht.

De Stelvio verdient z’n bekendheid zonder meer, ja zelfs de iets minder bekende zuidelijke kant. Heerlijke reeks kronkels met een Lees verder →

Alpentrip 2017: het verslag (deel 1)

Geplaatst op 13/09/2017 door Jean Le Motard

Na de Alpentrip van vorig jaar besloot ik deze zomer terug Alpenwaarts te trekken. Maar geen offroad deze keer. Het plan: in een week tijd een dertigtal Alpenpassen rijden in Zwitserland, Oostenrijk en Italië, afsluiten met een paar dagen dolce far niente aan het Gardameer en dan terug naar huis.

Gezien deze trip een lastminutebeslissing was, kreeg ik geen medereizigers opgetrommeld. Going solo dus.

De route stippelde ik vooraf uit in MyRoute-app. Eerste keer dat ik dat deed. Kruipt flink wat tijd in als je het probeert een beetje goed te doen. Een gps heb ik nog altijd niet maar gelukkig kon ik een gloednieuwe TomTom Rider 450 lenen van Triumph. Oh ja, aan die gps hing een Tiger Explorer XRt vast. Kon ik moeilijk over klagen. De review van de Explorer vind je hier.

Dag 1, woensdag 16 augustus

Start: 8u00, thuis, Limburg (België)
Finish: 16u15, Camping International Giswil, Giswil (Zwitserland)
Afgelegde afstand: 711 km
Gemiddelde snelheid: 105 km/u
Gemiddeld verbruik: 5,9 l/100 km

’s Morgens vertrek ik aan 20 graden. Ik kan goed doorrijden, zelden druk verkeer. Rond 14u geeft het dashboard al 30 graden aan. Even dat doorwaaipak aantrekken dat ik gelukkig meeheb. In totaal vier korte stops (tanken, snelle hap, wc en go). En de Tiger Explorer, die doet dat goed. Verder weinig te vertellen over deze autostrade-etappe.

De camping dan. Camping International Giswil ligt aan het Sarnermeer. Even na vieren meld ik me er aan. Je kan proberen een plekje met zicht op het meer te bemachtigen maar dan moet je er de stenige ondergrond bijnemen. De plaatsen met een minder fotogeniek uitzicht hebben meestal een grasondergrond. Het sanitair is zeer zuiver. Van het aanbod in het winkeltje ga je je buikje moeilijk rond krijgen dus zorg dat je geshopt hebt. Wil je niet zelf de kok uithangen, dan kan je in het cafetaria warm eten. Prijs voor een nacht voor 1 persoon, tent en motor: 24,50 CHF. Douchen aan 0,50 CHF per drie minuten, tenzij je van koude douches houdt, die zijn gratis. Gratis plonsje in het meer behoort ook tot de mogelijkheden. De wifi is gratis en traag, te vinden in de buurt van het hoofdgebouw. Mobiel internet? Zwitserland behoort niet tot de EU, dus Proximus sms’t me: “Surfen meneer? Kost 14,52 euro per MB.” Slik.

Twee Britten slaan hun tent naast mij op. De ene rijdt op een oude Transalp, de andere op een nieuwe Africa Twin. Ze zijn nog maar half van hun motor afgestapt of – PSSCHT! – daar gaan de bierblikjes al open. Ze hebben een dag door het Zwarte Woud getoerd. Morgen staat een reeks Alpenpassen op hun programma, daarna rijden ze naar Turijn, via Bordeaux naar de Franse kust en dan terug omhoog. Trip van drie weken. Sympathieke gasten.

Aan de andere kant van mijn tent: een Franse familie met één huilbaby en één moeder die enkel op volume 11 kan spreken. “ZOÉ, PURÉE QUOI! ÇA SUFFIT MAINTENANT! ARRÊTE!”

Dag 2, donderdag 17 augustus

Start: 9u15, Camping International Giswil, Giswil (Zwitserland)
Finish: 17u15, Camping Al Censo, Claro (Zwitserland)
Afgelegde afstand: 311 km
Afgevinkt: Sustenpas, Furkapas, Grimselpas, Nufenenpas, Tremolapas, Gotthardpas, Oberalppas en Lukmanierpas
Gemiddelde snelheid: 51 km/u
Gemiddeld verbruik: 5,0 l/100 km
Bekijk de route op Google Maps.

De zon is er vroeg bij en ik sta al in het zweet tegen dat de Explorer terug bepakt is. De thermometer zal straks weer vlot tot 25 klimmen.

Ook voor mij veel klimwerk vandaag, eindelijk. Maar liefst acht Alpenpassen op het menu. Om eerlijk te zijn, misschien wat van het goede teveel. Maar als je dan toch in de buurt bent …

Opwarmen doe ik met de Sustenpas. Wennen aan dat haarspeldbochtjes pikken. Even stoppen om te genieten van het zicht op de Steingletsjer, de riviertjes en wegen die naar het dal kronkelen, en de Steinsee die al dat gletsjerwater probeert te slikken.

Van daaruit naar de Furka- en Grimselpas. Het aandeel haarspeldbochten neemt gestaag toe. Zo raakt de bochtentechniek snel afgestoft. Wat al snel een beetje tegensteekt: de drukte. Erg veel motards en auto’s op de baan. Het is haast onmogelijk om te rijden op je eigen tempo of zonder achterligger in je gat.

Toch is het dikwijls smullen van de fantastische uitzichten en is het moeilijk om niet elke honderd meter te stoppen voor een foto. Vanop de Furkapas uitkijken op de Grimselpas die vanuit Gletsch naar boven klimt: wat een zicht!

Minder genieten is het als ik op de Grimselpas halt houdt en de motor beslist om even te gaan liggen. Gênant moment. Een vriendelijke Zuid-Koreaan springt direct toe om me te helpen, samen met een Duitser die zich aan de kant zet (geen motard maar een vierwieler). Samen zetten we m’n zwaar bepakte Explorer weer op z’n poten. Dat was even schrikken. De Duitser rijdt verder, de Zuid-Koreaan zegt: “Seems like you need this” en stopt me een chocoladekoekje toe. Hij vertelt over de roadtrip waaraan hij bezig is en waarvoor hij z’n auto liet overkomen: vijf maanden solo door Europa.

Terug op adem, even de schade inspecteren. Lees verder →

Op naar de Alpen

Geplaatst op 14/08/2017 door Jean Le Motard

Wie me volgt op Facebook weet het al: ik ga op motortrip. Lastminute beslissing, nu woensdag vertrekken. Geen allroadreis deze keer, maar onroad. Want dag 8 van de Alpentrip van vorig jaar (met de Grote Sint-Bernhard- en Grimselpas) smaakte naar meer. Heel wat uurtjes in MyRoute-app zitten puzzelen, het resultaat ziet er zo uit:

(klik voor de versie op Google Maps)

Dag 1 brengt me tot de start in Zwitserland, de finish ligt aan het Gardameer. Daar een paar dagen luieren en dan back to Belgium, deze keer zonder omwegen.

Ondanks mijn lastminuteaanvraag wist Triumph toch nog iets voor me te regelen: deze Alpentrip test ik een Tiger Explorer XRt.

Vanaf woensdag te volgen op Facebook. Althans, dat ga ik proberen.

Verslag: Endurofun Adventuretrip Alpen 2016 (deel 3)

Geplaatst op 10/10/2016 door Jean Le Motard

Dag 7 – Vrijdag 23 september – De sneeuw in

De laatste dag offroad vandaag en het groepje Alpenridders slankt af. Vier deelnemers keren vanmorgen al huiswaarts. Frederik heeft intussen genoeg Alpiaans asfalt gezien, Ivo vindt dat hij genoeg de waaghals heeft uitgehangen, Luc is voldaan en Bram blijft wat vaag.

Het uitgedunde groepje trekt naar de hoogst berijdbare Alpenpas. Dat klinkt verdacht weinig als “rustig uitbolritje om de reis af te sluiten”.

Na een stuk asfalt duiken we een bos in. Beetje modderachtig. Na de veelal stoffige dagen hiervoor brengt dit wat afwisseling. En doordat we met minder zijn, ligt het tempo ook duidelijk hoger.

Eens boven de boomgrens veranderen de boswegen in lange grindpaden waardoor het tempo nog meer omhoog gaat. Besneeuwde bergtoppen duiken rondom ons op.

Plots, een waterpartij. We kunnen erlangs door, maar waarom zouden we? Vanuit de juiste hoek lijkt het een spectaculaire rivierdoorwading. Gewoon even het pad uit het beeld kadreren.

Daarna wordt het pad uitdagender. Lees verder →

Verslag: Endurofun Adventuretrip Alpen 2016 (deel 2)

Geplaatst op 05/10/2016 door Jean Le Motard

Dag 4 – dinsdag 20 september – Het fort

Het tentvolk is vroeg uit de veren en het gaat al direct over bandenspanning. Jan en ik voelden gisteren weinig verschil. We vragen aan Bart hoeveel bar hij aanraadt. Volgens hem hangt veel af van band en bandenmaat. Hij voelt gewoon. De band met twee duimen lichtjes kunnen induwen, zoiets.

Ik laat op gevoel m’n band af en kom uit op 1,2 bar voor en 1,8 bar achter. Hoewel een ander metertje weer wat anders beweert.

Bart heeft intussen de weersvoorspellingen bekeken en gooit het programma om. Normaal zou offroaddag 2 een oefendag worden, maar het belooft vandaag mooi te worden en morgen minder, dus we doen een position switch. Morgen oefendag, vandaag een rit naar “Het fort”.

We vertrekken om 10 uur, maar helaas met een man minder. Frederik liep deze winter een skiblessure op, de offroadschokken doen daar geen goed aan. Jammer genoeg zijn er in de buurt genoeg mooie passen en banen over asfalt, anders kon meneer vanaf nu voor het avondeten zorgen.

De route die we vandaag nemen begint zoals gisteren (grind- en aardewegen) maar verandert stilaan naar een meer stenig parcours. Nog meer opletten geblazen in korte klimmende bochten, zien dat je tractie houdt en evenwicht bewaart. Het verschil in bandendruk is nu wel merkbaar (stukken beter zo!) maar door bochten vliegen is er niet bij. Een steile haarspeldbocht bergop vereist de volle aandacht.

Het is voor mij nog zoeken hoe ik zo’n bocht het best neem met de Tiger, in eerste (waarin hij bij vlug gas lossen durft stilvallen) of in tweede (waarin hij bij trage manoeuvres souplesse mankeert en in ademnood dreigt te raken). Dat onwennige zorgt ervoor dat ik – net voor we het fort bereiken – voor de eerste keer deze reis op m’n bakkes ga. In een scherpe draai valt de motor stil, net voor het punt dat je het gas opent om ‘m uit de bocht te trekken. Het is redelijk steil bergop en er is geen houden aan: motor tegen de vlakte. Zelf loop ik geen kwetsuren op, de motor wel: de rechter handkap breekt aan één kant af, spiegel en pinker zijn geschramd. Valt mee, al zijn de handkappen blijkbaar erg kwetsbaar.

Jan helpt me de motor rechtzetten en we vatten het laatste stuk aan. Na een pittige finale klim bereiken we het fort. 2809 meter hoog zegt de Tripy van Ben.

Het is intussen Lees verder →