Na het tekstuele verslag van de Alpentrip, tijd voor de aftermovies. Jup, meervoud. Jan F. maakte een uitgebreide versie van ruim 13 minuten. Smullen maar:
Endurofun zelf houdt het korter, iets meer dan 2 minuten: Lees verder
Tagarchief: endurofun adventure trip alpen
Verslag: Endurofun Adventuretrip Alpen 2016 (deel 3)
Dag 7 – Vrijdag 23 september – De sneeuw in
De laatste dag offroad vandaag en het groepje Alpenridders slankt af. Vier deelnemers keren vanmorgen al huiswaarts. Frederik heeft intussen genoeg Alpiaans asfalt gezien, Ivo vindt dat hij genoeg de waaghals heeft uitgehangen, Luc is voldaan en Bram blijft wat vaag.
Het uitgedunde groepje trekt naar de hoogst berijdbare Alpenpas. Dat klinkt verdacht weinig als “rustig uitbolritje om de reis af te sluiten”.
Na een stuk asfalt duiken we een bos in. Beetje modderachtig. Na de veelal stoffige dagen hiervoor brengt dit wat afwisseling. En doordat we met minder zijn, ligt het tempo ook duidelijk hoger.
Eens boven de boomgrens veranderen de boswegen in lange grindpaden waardoor het tempo nog meer omhoog gaat. Besneeuwde bergtoppen duiken rondom ons op.
Plots, een waterpartij. We kunnen erlangs door, maar waarom zouden we? Vanuit de juiste hoek lijkt het een spectaculaire rivierdoorwading. Gewoon even het pad uit het beeld kadreren.
Daarna wordt het pad uitdagender. Lees verder
Verslag: Endurofun Adventuretrip Alpen 2016 (deel 2)
Dag 4 – dinsdag 20 september – Het fort
Het tentvolk is vroeg uit de veren en het gaat al direct over bandenspanning. Jan en ik voelden gisteren weinig verschil. We vragen aan Bart hoeveel bar hij aanraadt. Volgens hem hangt veel af van band en bandenmaat. Hij voelt gewoon. De band met twee duimen lichtjes kunnen induwen, zoiets.
Ik laat op gevoel m’n band af en kom uit op 1,2 bar voor en 1,8 bar achter. Hoewel een ander metertje weer wat anders beweert.
Bart heeft intussen de weersvoorspellingen bekeken en gooit het programma om. Normaal zou offroaddag 2 een oefendag worden, maar het belooft vandaag mooi te worden en morgen minder, dus we doen een position switch. Morgen oefendag, vandaag een rit naar “Het fort”.
We vertrekken om 10 uur, maar helaas met een man minder. Frederik liep deze winter een skiblessure op, de offroadschokken doen daar geen goed aan. Jammer genoeg zijn er in de buurt genoeg mooie passen en banen over asfalt, anders kon meneer vanaf nu voor het avondeten zorgen.
De route die we vandaag nemen begint zoals gisteren (grind- en aardewegen) maar verandert stilaan naar een meer stenig parcours. Nog meer opletten geblazen in korte klimmende bochten, zien dat je tractie houdt en evenwicht bewaart. Het verschil in bandendruk is nu wel merkbaar (stukken beter zo!) maar door bochten vliegen is er niet bij. Een steile haarspeldbocht bergop vereist de volle aandacht.
Het is voor mij nog zoeken hoe ik zo’n bocht het best neem met de Tiger, in eerste (waarin hij bij vlug gas lossen durft stilvallen) of in tweede (waarin hij bij trage manoeuvres souplesse mankeert en in ademnood dreigt te raken). Dat onwennige zorgt ervoor dat ik – net voor we het fort bereiken – voor de eerste keer deze reis op m’n bakkes ga. In een scherpe draai valt de motor stil, net voor het punt dat je het gas opent om ‘m uit de bocht te trekken. Het is redelijk steil bergop en er is geen houden aan: motor tegen de vlakte. Zelf loop ik geen kwetsuren op, de motor wel: de rechter handkap breekt aan één kant af, spiegel en pinker zijn geschramd. Valt mee, al zijn de handkappen blijkbaar erg kwetsbaar.
Jan helpt me de motor rechtzetten en we vatten het laatste stuk aan. Na een pittige finale klim bereiken we het fort. 2809 meter hoog zegt de Tripy van Ben.
Het is intussen Lees verder
Verslag: Endurofun Adventuretrip Alpen 2016 (deel 1)
Dit jaar organiseerde Endurofun voor het eerst de Adventuretrip richting Italiaanse Alpen. Gezamenlijk binnendoor oprijden in 3 dagen, daarna 4 dagen offroad rijden zonder bagage (die blijft op de camping) en dan in 2 dagen terug naar huis. Twee offroadtrainingen bij Endurofun moeten volstaan om mee te kunnen. De reis mikt hiermee op de beginnende allroadreiziger. En zo ben ik er eentje. Dus ik ging mee.
Dag 1 – zaterdag 17 september – Het vertrek
Afspraak om 8 uur op het vertrekpunt nabij Herk-De-Stad. 13 deelnemers:
Bart VM (niet te verwarren met Bart van Endurofun) met een BMW F 800 GS
Frederik met een BMW 1200 GS
Tony met een BMW 1200 GSA
Karel met een BMW 1200 GSA
Johann met een BMW 1150 GSA (aka Dikke Bertha)
Max met een KTM 1190 Adventure R
Luc met een KTM 1190 Adventure R
Chris met een KTM 1190 Adventure R
Bram met een KTM 990 Adventure (en met z’n 29 de jongste deelnemer)
Piet met een Yahama XT660Z Ténéré (en met z’n 66 de oudste deelnemer)
Ivo met een Triumph Tiger 800
Jan met een Triumph Tiger 800 XCa
En ikzelf met een Triumph Tiger 800 XCa (waarvan je hier het testverslag kan lezen)
Het merendeel heeft Continental TKC 80 gemonteerd, enkelen doen het op TKC 70, Heidenau K60 Scout en Michelin Anakee Wild. Drie begeleiders mogen dat zootje avonturiers in het gareel houden: Endurofun-bezielers Bart en Maja (met hun kersverse Africa Twins) en Ben (KTM 950 Super Enduro).
Na een korte introductie met een kop koffie en een chocoladekoek mogen we ons verdelen in 4 groepjes. We gaan vandaag in kleinere groepjes rijden, telkens met een kopman die een Tripy meekrijgt. Jan en Tony ken ik vanop de Triocursus, wij haken aan bij Ben.
Het startschot wordt iets na 9 gegeven. We rijden een vlotte route via onder meer La Roche en duiken Luxemburg in. Daar stoppen we ’s middags met de hele bende voor de lunch op een zonnig terras. Bart vertelt wat anekdotes die – als je al eens een cursus of rit bij Endurofun deed – bekend in de oren klinken. Dat betert gelukkig de volgende dagen, dan komen de verhalen boven die nog niet werden grijsgedraaid.
Na de lunch zetten we aan richting Frankrijk. Het wordt een redelijk lange dag met weinig pauzes. 498 km. Wel een mooie route. Reeksen haarspeldbochten, lange stukken recht met velden zover het oog reikt, kronkelwegen door bossen met de zon die doorheen het dichte bladerdek het wegdek bezaait met witte vlekken.
Rond 18 uur bereiken we de finish: een camping in de buurt van de Noordelijke Vogezen. Tentje opzetten en aanschuiven in de kantine van de camping. Warme camembert met brood en garnituur, in combinatie met een paar glazen wijn en een portie vermoeidheid komt dat flink aan. Iedereen vroeg de tent in.
Dag 2 – zondag 18 september – Zeikweer
Het regende ’s nachts. Het matrasje was ook nog wennen. En ’s ochtends tikken de druppels ook nog op het tentzeil. Niet bijster goed geslapen dus. En ik ben niet de enige. Redelijk wat vermoeide kopjes, allemaal snel snel die natte tent inpakken en dan de kantine in.
Met een stevige koffiekoek en een kop koffie worden de plannen beraamd. Want zoals Bart gisteren al zei: elke reis is een avontuur, en plannen kunnen wel gemaakt worden, maar staan open voor verandering. Daarom nemen we niet opnieuw binnenwegen, maar rijden we de autostrade op om zo snel mogelijk de regenzone te verlaten, en dan terug binnendoor.
Niemand die daar graten in ziet, dus rond 9 uur vertrekt de hele groep. In D-systeem deze keer: Bart en Maja voorop, Ben als rode lantaarn. Dat gaat redelijk vooruit, maar je merkt dat zo’n groep van 16 voor flink wat tijdverlies zorgt aan péages of bij een gezamenlijke tankbeurt. Dat in kleine groepjes rijden van dag 1 was dus zo’n slecht idee nog niet.
Even na 13 uur houden we halt in de buurt van Dijon. De hemelsluizen zijn intussen nog altijd niet dicht. Sommigen hebben het koud, anderen ontdekken dat hun laarzen of handschoenen toch niet waterdicht zijn. Even opwarmen in een wegrestaurant, kracht opdoen met een hamburger en frieten, en het begeleiderstrio dat alle mogelijke weerapps bekijkt.
Het verdict: Frankrijk zal de hele dag regen over zich krijgen. Het oorspronkelijke plan om op de Franse-Zwitserse grens te overnachten gaat nu finaal de vuilbak in. Want om vanavond de tent op te zetten in de regen en morgenochtend opnieuw een natte tent te moeten inpakken, daar heeft niemand zin in. Het nieuwe plan: in kleine groepjes rechtstreeks naar onze eindbestemming in Italië. Nog een dikke 400 km te gaan.
Tony, Jan en ik vertrekken om 14u30 en houden er een stevig tempo op na. Onderweg blijven de buien nog steeds niet uit, maar gelukkig trakteert Lees verder
Ik ga op allroadreis en ik neem mee …
Zaterdag is het eindelijk zover. De Alpentrip met Endurofun. Vanuit België in drie dagen binnendoor naar de Italiaanse Alpen, daar 4 dagen offroad doen, en dan weer terug, over asfalt. Geen volgwagen, alle bagage gaat mee op de motor. Behalve ter plekke, daar laten we onze spullen op de bivakplek. Ik zal proberen af en toe iets op de Facebook page te posten, maar ‘t zal afhangen van de connectie.
Zo’n trip ondernemen betekent dat je redelijk wat gerief moet meenemen, ook al ga je met de motor. Blij dat ik de Triocursus gevolgd heb, anders was het toch meer inpakken als een kieken zonder kop. Een kleine selectie van wat meegaat (want mijn volledige checklist overlopen zou een beetje erover zijn):
Motor: Triumph Tiger 800 XCa
Natuurlijk kon ik deze trip doen met mijn kersverse BMW F 800 GS, maar als Triumph je een Tiger 800 XCa toestopt om in de Alpen te testen … wie zou dan nee zeggen? Voor de gelegenheid uitgerust met een set Continental TKC 80. Met dank aan TC Moto voor het prepareren van de motor (ook al heeft Dirk de tanktas per vergissing aan een motorjournalist meegegeven).
Tent: Quechua Forclaz 2
Niet enkel Triumph geeft me testgerief mee, maar ook Decathlon. Te beginnen met een tent. Ik wou liefst een tent die niet te groot en te zwaar was. ‘t Is per slot van rekening een motorreis, een dakkoffer is dan niet direct een optie. Een trekkerstent dus. Ik krijg de Quechua Forclaz 2 mee. De goedkoopste tweepersoonstrekkerstent in het Quechua gamma (69,99 euro) en ook de zwaarste (3,5 kg). We zullen zien wat dat geeft.
Slaapzak: Quechua Forclaz 0° Ultralight
Een slaapzak om te testen gaat ook mee. Opnieuw waren gewicht en formaat belangrijke criteria, maar ook de warmte. September in de Alpen, dan durft het al eens vriezen, heb ik me laten vertellen. Dus ik wou absoluut de warmste slaapzak van Quechua mee. Twee Quechua’s hebben een comforttemperatuur van 0°C, waarvan de Ultralight het lichtste en meest compact is: 1200 g en 6,1 l. De Light: 1625 g en 14,9 l. Vooral qua volume een groot verschil, dus ik ben blij dat ik de Ultralight meekrijg.
Slaapmat: Quechua Arpenaz Air Pump 70
Goeie nachtrust is tijdens een allroadreis essentieel, dus een goed matrasje ook. Liever geen schuimrubberen exemplaar, maar iets met meer comfort. Omdat ik zeker wou zijn van klachtenloze nachten koos ik niet voor een trekkersmat. Die zijn doorgaans 50 cm breed en ergens tussen 2,5 en 5 cm dik. Ik wou breder en dikker, ook al zou dat meer volume betekenen. De Quechua Arpenaz Air Pump 70 is 70 cm breed en 11 cm dik en heeft een ingebouwde pomp. Gewicht en volume: 1,2 kg en 4 l, waarmee deze matras best kan concurreren met de zelfopblazende matjes van Quechua.
Helm: Held Alcatar
De Shoei zou wel ‘s te warm kunnen worden en is minder geschikt voor offroadgebruik. Maar ik doe niet elke dag offroad, dus investeren in een endurohelm van 500 euro, daar had ik geen zin in. Instapmodelletje Lees verder
Jean Le Motard 