Test: Yamaha Tracer 900

In 2013 bracht Yamaha de MT-09 op de markt. Een brutale naked waarvan de driecilinder sindsdien alom lof oogst, al scoort hij op comfort en inzetbaarheid een pak minder. Dat moet ze in Iwata op ideeën gebracht hebben, want in 2015 onthulden de Japanners de MT-09 Tracer: een sportieve motor met duidelijke touringtrekjes en datzelfde MT-09 motorblok. Sinds dit jaar gaat het model als Tracer 900 door het leven, maar verder blijft het concept ongewijzigd.

Hoe Yamaha van een roadster een sporttourer maakte? Simpel, geef ‘m een rechtere zit, wat kuipdelen, een grotere tank, een verstelbaar windscherm, een breder stuur, een hoger, verstelbaar zadel en – nu we toch bezig zijn – ook een middenbok, een 12v-aansluiting en handkappen. Enkel cruisecontrol en handvatverwarming ontbreken, al staat die laatste wel op de optielijst.

Of het totaalplaatje werkt, daar kom ik later op terug, maar laat ons eerst dat totaalplaatje eens bekijken. De Tracer 900 ziet er een pak minder agressief uit dan de MT-09, maar aan een eigen smoel ontbreekt het hem niet. “Transformers,” hoorde ik tot twee keer toe. Klinkt niet meteen positief, maar gelukkig zijn looks niet bij elke motard de belangrijkste prioriteit als ze nieuw speelgoed gaan shoppen. Al is een fraai design altijd mooi meegenomen. De LED-koplamp oogt hoe dan ook knap en geeft een flinke lichtbundel. Ook over de afwerking valt er niks te mekkeren. Alleen een beetje gek dat op de flank geen Tracer 900 maar een MT-09 embleem prijkt.

Touringtoevoegsels

Even wat dieper ingaan op de touringtoevoegsels. Het behoorlijk ruime zadel kan je in twee hoogtes instellen (hoe je dat doet, leer je hier). Het zit vrij hard waardoor je kont na een uurtje of zo vraagt om ‘s even anders te gaan zitten. Die kontklachten kan je counteren met het optionele comfortzadel.

In tegenstelling tot je kont houden je benen langere ritten makkelijk vol: ze zitten steeds in een aangename hoek. De zitpositie is recht en ontspannen, en je romp heeft amper wind te verwerken dankzij het windscherm. Dat windscherm kan je in de hoogte verstellen, maar je moet er wel voor stoppen. Eerst de twee knoppen onder de display losdraaien, het scherm verschuiven en dan de knoppen vastdraaien. Rijdend lukt dat niet.

Ook je handen worden uit de wind gezet, door joekels van handkappen. Hier overstijgt de vorm de functie, en geen klein beetje. Als je voor de motor staat valt dit niet direct op, maar vanop het zadel kan je onmogelijk naast het ongeziene formaat van de handkappen kijken. In de weg zitten ze gelukkig niet. En dan zijn er nog de bevestigingspunten voor de (optionele) zijkoffers: hiermee kan je zowel koffers als bevestigingsbeugels in een wip monteren of demonteren. Handig.

Met al die toevoegingen en aanpassingen kom je tot een mooi totaalpakket. Basisprijs: 10.995 euro voor een verrassend comfortabele motorfiets (Belgische prijs. Nederlandse prijs: 11.999 euro). Lange tourtochten verteer je probleemloos, al leent het karakter van de triple zich vooral tot speelse ritten. Meer zelfs, het blok verleidt je constant om de hooligan uit te hangen. Om daaraan te weerstaan, moet je sterk in je schoenen staan. Dat de Tracer een broertje is van de MT-09, zal je geweten hebben. Ook de vering verraadt de nauwe familieband: vrij hard en sportief.

Typisch Triple

Het CrossPlane 3 blok dan. De 847 cc driecilindermotor – CP3 voor de vrienden – blijft met 115 pk en 87,5 Nm ver weg van de krachtpatsers van het moment. Dat belet deze Yamaha echter niet om op funvlak vette punten te scoren.

Het typische driecilinderkarakter heeft daar alles mee te maken. Het koppel neemt vroeg op en de Tracer trekt – tot de digitale naald zo’n 11.500 toeren aanwijst en de begrenzer halt roept – erg hard door. Nergens een korte inzinking. De koppelpiek op 8.500 toeren geeft zelfs die lekkere extra duw. Fantastisch speelgoed, al ga je veel sneller hard dan dat je altijd beseft. In eerste versnelling flits je met de vingers in de neus tot voorbij de 100 km/u bijvoorbeeld. Voluit accelereren aan een rood licht in de bebouwde kom doe je dus best met een half oog op de teller. Al dat geweld weten de remmen prima in de hand te houden. Goed doseerbaar en met voldoende bijtkracht.

Hou er wel rekening mee dat als je echt op het scherp van de snee scheurt, de Tracer onstabiel in de neus wordt. Dat zorgt soms voor (onaangename) verrassingen en schrikmomentjes. In de andere gevallen zit de wegligging van deze Yamaha gelukkig helemaal snor. Hij stuurt neutraal, duikt niet te licht of te zwaar de bocht in, weet de gekozen lijn makkelijk te houden. En dankzij het ruime speelveld van de driecilinder kan je tijdens dat bochtjes pikken ongestraft lui schakelen. Op lange rechte stukken merk je dan weer dat het blok soms geen mooie egale loop heeft als je een constante snelheid aanhoudt, en dat er redelijk wat trillingen in zadel en voetsteunen opduiken. Gelukkig enkel bij bepaalde toerentallen, en misschien ook omdat dit testexemplaar nog maar 2000 km op de teller had.

De sound is ook typisch triple. Een soort zoem die naar de begrenzer toe transformeert in een lichtjes verslavende huil. Toch had de soundtrack van de Tracer voor mij wat meer karakter mogen hebben. Voor wie 1200 euro wil ophoesten, kan Akrapovic daar wel even wat aan doen.

Klein bommetje

Ondanks de eerder bescheiden cijfers voelt de Tracer 900 als een klein bommetje. Geen slechte zaak dus dat ABS, tractiecontrole, 3 rijmodi en slipperclutch standaard zijn. De tractiecontrole heeft twee standen en kan je uitschakelen. Dat doe je op een nat wegdek best niet, want de Tracer heeft bijna altijd genoeg power in huis om het achterwiel in no time te doen doorslippen.

De rijmodi heten A, B en STD. A staat voor Agressief of Alles Geven, B voor Buien of Beperkt en STD voor – goed geraden – Standaard. Enkel de gasreactie verschilt, al had ik durven wedden dat de B stand ook de paardenstal intoomt. Maar nee, de gasreactie wordt gewoon enorm vertraagd. Aan de andere kant van het spectrum: de A rijmodus. Hiermee schiet je het hardst uit de startblokken. De subtiliteit gaat grotendeels overboord en de motor krijgt enige last van aan-uit-effect. STD nestelt zich tussen A en B, en is waarschijnlijk de meest bruikbare rijmodus. De gekozen rijmodus lees je af op de overzichtelijke digitale display, waar je onder meer ook twee triptellers, temperatuur en gemiddeld verbruik terugvindt.

Over verbruik gesproken: tijdens een zuinig ritje haalde ik 4,5 l/100 km, maar van zodra je de speelvogel uithangt – en da’s met deze motor o zo makkelijk – moet je daar al snel een litertje of meer bijtellen.

Besluit

Val je niet onmiddellijk voor de Yamaha Tracer 900 vanwege z’n looks? Misschien moet je toch ‘s een testrit boeken, met het risico dat je daarna bekeerd bent. Tijdens die testrit zal je de twee troeven van de Tracer ervaren: het heerlijke motorblok en z’n allroundkarakter. Je buik zal niet kunnen ontkennen dat de driecilinder voor kriebels zorgt, terwijl de rest van je lijf goede punten zal uitdelen voor comfort en inzetbaarheid. Dat maakt dat je met deze Tracer van sportieve ritjes tot stevige tourtochten aankan. Al zal het blok vooral de racer in je aanwakkeren. En die looks? Ach, daar zie je toch niks van als je aan ‘t rijden bent?

Met dank aan Foto PK voor de fotografie.

Pluspunten

+ Geweldig motorblok
+ Comfortabel en breed inzetbaar
+ Compleet basispakket

Minpunten

– Instabiliteit als je op de limiet rijdt
– Looks die overtuigingskracht missen
– Rustig rijden is een hele opgave

Technische specificaties

Motor

Motortype: 3-cilinder, vloeistofgekoeld, 4-takt, DOHC, 4-kleppen
Cilinderinhoud: 847 cm2
Boring x slag: 78,0 mm x 59,1 mm
Compressieverhouding: 11,5 : 1
Max. vermogen: 84,6 kW (11 5PK) @ 10.000 rpm
Max. koppel: 87,5 Nm (8,9 kg-m) @ 8.500 rpm
Smeersysteem: Oliecarter
Type koppeling: Nat, Meervoudige platen
Carburator: Brandstofinjectie
Ontstekingssysteem: TCI
Startsysteem: Elektrisch
Transmissie: Constant mesh, 6 versnellingen
Eindoverbrenging: Ketting
Verbruik: 5,5 l/100km
CO2-uitstoot: 127 g/km

Chassis

Frame: Diamantvormig
Wielophanging voor: Upside-down voorvork
Veerweg voor: 137 mm
Casterhoek: 24º
Spoor: 100 mm
Wielophanging achter: Swingarm, (type draagarmophanging)
Veerweg achter: 130 mm
Remmen voor: Hydraulische dubbele remschijf, Ø 298 mm
Remmen achter: Hydraulische enkele remschijf, Ø 245 mm
Bandenmaat voor: 120/70ZR17M/C (58W) (Tubeless)
Bandenmaat achter: 180/55ZR17M/C (73W) (Tubeless)

Afmetingen

Totale lengte: 2.160 mm
Totale breedte: 950 mm
Totale hoogte: 1.345 mm, max 1,375 mm
Zithoogte: 845 mm, max 860 mm
Wielbasis: 1.440 mm
Grondspeling: 135 mm
Rijklaargewicht (inclusief alle vloeistoffen en volle brandstoftank): 210 kg
Inhoud brandstoftank: 18 l
Carterinhoud: 3,4 l

6 thoughts on “Test: Yamaha Tracer 900

  1. Hey Jean, leuk speelgoed! Het ging destijds (midden 2015) voor mij tussen de Tiger en deze Tracer…. je weet ondertussen wat het geworden is :). Is de vering van de Tracer 900 instelbaar? Dat kan mss voor een stabieler karakter zorgen op de limiet?

  2. Pingback: Top 3 favoriete testmotoren 2017 | Jean Le Motard

  3. Uit de tekst : “Hoe Yamaha van een roadster een sporttourer maakte? Simpel, geef ‘m een rechtere zit, …, een grotere tank, …, een breder stuur, een hoger, verstelbaar zadel en – nu we toch bezig zijn – ook een middenbok, een … en handkappen.”

    Dit zijn nu toch niet de toevoegsels die ‘m meer “sport” maken, maar integendeel meer “hoogpoter”. Een MT09 wordt meer sport-tourer niet door nóg rechter te gaan zitten, maar integendeel door meer vooróver te gaan zitten. Al datgene wat je vernoemt, maakt ‘m meer hoogpoter dan sporttourer, naar mijn (bescheiden) oordeel. Je laat je volgens mij vangen aan de marketingtalk van de hedendaagse moto-constructeurs die hun (krachtige) hoogpoters heden ten dage in de markt zetten als sporttourers. Helaas, ik lust van die deeg geen koekje. Een sporttourer begint met een sportieve zithouding, niet rechtopzittend…

    • Hmm, Flupp, toch niet helemaal met je eens. Volgens mij moet de MT-09 niet nòg sportiever worden als je er een sporttourer van wil afleiden. Het blok is “sport” genoeg. Als je ‘m dan nog sportiever maakt krijg je een sportsporter, geen sporttourer 🙂 Dus naar mijn (evenzeer bescheiden) oordeel moet je de MT-09 net wat meer langeafstandseigenschappen geven. En dan kan een aangename zithouding en meer comfort zeker geen kwaad.

      Nu, ik kan je ergens wel begrijpen als je zegt dat een sporttourer volgens jou nét wel een sportieve rijhouding moet hebben. Maar ik zou in een review dan sowieso beginnen klagen dat de rijhouding niet ergonomisch genoeg is om km’s te malen en de motor daarom het achtervoegsel -tourer niet verdient.

      De een zal z’n sporttourers liever wat sportiever lusten, de ander meer tourtochtgericht. Ieder z’n smaak zeker?

  4. Hele fijne motor licht en supersnel weinig of geen motoren die hem bijhouden wat acceleratie en stuur gemak betreft een wolf in tijger kleren

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.