Tagarchief: hoogpoter

Kort getest: Honda CB500X

Geplaatst op door

Fotograaf Michele Micoli (die trouwens zelf met een Kawasaki Versys 650 rijdt) trakteerde ons al een paar keer op foto’s van bikerevents, maar blijkbaar kan de man niet alleen met een fototoestel overweg. Onlangs verraste hij me met een berichtje: “Hey Jean, heb een CB500X getest. Hierbij mijn verslagje.” Jup, hij kan ook met de pen overweg. Lees zijn testverslag:

De CB500X. Honda’s kleinere avonturier voor de A2-rijder. Maar volstaat 500 cc om plezier te maken op de Belgische wegen en een streepje onverhard? Ik ging er een dag mee op pad om het uit te zoeken.

Hoogpoter of adventure?

Als je net je A2-rijbewijs haalde, en je hebt je zinnen gezet op een avontuurlijke motor, dan is er tegenwoordig best wat keuze. De Honda CB500X bijvoorbeeld. Een goed afgewerkt pakket dat onder meer dankzij z’n LED-verlichting voor en achter modern oogt. Geslaagd designwerk van de mannen uit Hamamatsu. Met z’n adventure-uitstraling, 500 cc, 47 pk, 19-duims voorwiel en verhoogde vering vooraan is hij helemaal klaar voor het avontuur.

Ik heb altijd al een boontje gehad voor lichte tweecilinders. Dat heeft veel te maken met het feit dat je hun blok volledig kan uitwringen zonder dat je in je broek schijt. Sportief rijden, het toerental tegen de begrenzer jagen en toch binnen de snelheidslimiet blijven kan perfect met dit soort motoren, en je hebt er nog hopen plezier bij.

Dat is ook zo op de CB500X. Zwaai een been over het zadel en de zithoogte is het eerste wat opvalt. Helemaal niet zo Lees verder →

Test: Yamaha XT1200ZE Super Ténéré

Geplaatst op door

Flits jezelf even terug naar 1983 en daar staat hij voor je neus: de allereerste Ténéré. Na spraakmakende Parijs-Dakar passages eind jaren 70 besloot Yamaha om hun rallymotor te commercialiseren als een soort allround touringmodel: de XT600Z Ténéré. 43 pk, 595 cc en één enkele cilinder.

Vijfendertig Ténéré-jaren later en er valt geen monocilinder meer te bespeuren in Yamaha’s adventure-aanbod. De laatste, de XT660Z Ténéré, zwaaiden we in 2016 uit, en binnenkort komt er met de gloednieuwe Ténéré 700 een twin bij. De andere twin in de Yamaha hoogpoterrayon: de Super Ténéré.

De Super Ténéré kwam in 2010 op de markt als rechtstreekse concurrent van die andere 1200 cc cardanaangedreven reisenduro: de 1200 GS. Ik ging een paar dagen met de XT1200ZE Super Ténéré toeren in de Vogezen (reisverslag hierzo) om een mening te vormen over Yamaha’s allroader.

De ZE verschilt van de basic Super Ténéré door de toevoeging van een instelbare elektronische vering, middenbok, cruisecontrol en verwarmde handvaten. Die extra’s voel je in de portemonnee: 13.999 euro (BE) en 15.899 euro (NL) voor de XT1200Z Super Ténéré, 16.999 euro (BE) en 18.399 euro (NL) voor de XT1200ZE Super Ténéré. Stevige meerprijs dus.

De standaardconfiguratie van de basic Ténéré is overigens niet bepaald naked: verstelbare zadelhoogte (845 – 870 mm), twee mappings, instelbare tractiecontrole, integraal remsysteem, cardanas, spaakvelgen en verstelbaar ruitje.

Mijn demomotor werd behangen met nog wat extra opties zoals valbaren, bodemplaat, LED-mistlampen en zijfkoffers.

Meer punch aub

Tussen het 19” voorwiel en 17” achterwiel steekt een 1199 cc paralleltwin die 112 pk levert op 7.250 toeren en 117 Nm op 6.000 toeren. Zeker niet de hoogste pieken in het segment. Als je netjes in de buurt van die pieken blijft valt het allemaal wel mee, maar je kan moeilijk ontkennen dat de XT1200ZE wat punch mist. En dat valt nog harder op als je kiest voor de T (van Touring) mapping. In S (van Sport) reageert hij vinniger zonder té aan-uit te worden.

Ook z’n uitlaat mocht wat meer punch hebben. Stationair en vol op de gas klinkt hij best oké, maar daarbuiten kan hij een meh moeilijk onderdrukken. Soms is de Super Ténéré zelfs zo stil dat je even je adem inhoudt om te horen of de motor nog draait.

Voortreffelijke vering

Dat gebrek aan ballen verzacht deze Yam met comfort. Met name de elektronische vering is ronduit voortreffelijk. Rijdend kan je kiezen tussen Soft, Standard of Hard, en stilstaand kan je elk van die drie standen instellen van -3 tot +3. Goed voor 21 gradaties dus. Vind je dat wat karig? Geen nood want ook de belasting kan je (stilstaand) aanpassen: solo of duo, telkens met of zonder bagage. Daardoor verviervoudigen die 21 gradaties tot maar liefst 84 veringinstellingen.

De allerzachtste stand (Soft -3, solo zonder bagage) vond ik Lees verder →