Auteursarchief: Jan F

Test: Zero SR

Geplaatst op door

Voor de volledigheid: ik testte de Zero SR 14,4+ ZF75-10 MY 2022.

Aan de elektrificatie in de autoindustrie valt niet meer te ontsnappen. Zo ruilde ik dit jaar mijn dieselslurpende firmawagen in voor een PHEV-exemplaar. Elektrische motoren zie je daarentegen zelden in het straatbeeld. Dat ze er aan staan te komen maakte de voorbije EICMA duidelijk. Enkele grote constructeurs presenteerden er hun toekomstvisie, en die is vaak elektrisch. Met de Zero SR kon ik testen hoe zo’n verbrandingsvrije motor rijdt.


Het in 2006 in Californië gestichte Zero is al jaren dé referentie binnen het elektrische segment. De SR die ik testte is van modeljaar 2022, uitgerust met de intussen gekende 14,4+ ZF75-10 krachtbron. Belangrijk detail: vanaf het 2023 model worden enkele belangrijke vernieuwingen doorgevoerd. Daarover later meer.

De lithiumionbatterij met een capaciteit van 14,4 kWh drijft een gepatenteerde Z-Force motor aan die goed is voor 166 Nm koppel en 75 pk. Het plusteken in de naam duidt erop dat het batterypack optioneel uitgebreid kan worden tot 17,3 kWh.


De batterij is waar het uiteindelijk allemaal om draait bij deze motorfiets. De hamvraag die iedereen me stelde: hoe ver kan je er mee rijden? Volgens Zero is dat tussen 124 km op de snelweg (aan 113 km/u) en 251 km in de stad. Die afstanden haalde ik nooit. Bij een rustige rijstijl waarbij de snelheid nooit hoger was dan 100 km/u was 160 km wel mogelijk.

Tweede meest gestelde vraag: hoe lang duurt het opladen? Wel, aan een normaal stopcontact zo’n 4,5 uur om volledig op te laden. Bij het basismodel is snelladen geen optie.

En vraag drie: wat kost dat opladen eigenlijk? Het verbruik interesseert me normaal gezien bij een motorfiets geen bal, maar het is geen onbelangrijke factor bij de overweging om een elektrische motor te kopen.

Volg even mee: Lees verder →

Test: Suzuki V-Strom 1050XT World Adventure

Geplaatst op door

Dit jaar biedt Suzuki de V-Strom 1050XT aan in een World Adventure versie. De wereld verkennen zat er door coronaperikelen niet in. Dichter bij huis blijven was de boodschap. We reden met zijn tweeën dan maar van de kust naar het Pajottenland en terug.

Suzuki pimpt de World Adventure met een deco-set met reflecterende details, aluminium koffers, verstelbare voetsteunen die ze bij Gilles Tooling gingen halen, een gps-steun, een Hepco&Becker alu carterplaat met World Adventure label, verwarmde handvaten en LED-verstralers.

Je kan deze avonturier in geel-blauwe, grijs-blauwe en zwarte kleurstelling krijgen. Het zwart schittert in de zon, wat je ook mag verwachten van “Glass Sparkle Black”. De vele stickers zijn een beetje overdreven, maar al bij al klopt het plaatje.

Bij de vernieuwing van de V-Strom greep Suzuki in 2020 Katana-gewijs terug naar een legende: de Dr. Big van weleer. De nieuwe lijnen en de vierkante koplamp zien er erg geslaagd uit en doen terugdenken aan de oer-allroad.

De looks waren echter niet de belangrijkste vernieuwing. Suzuki plaatste zijn grootste allroad eindelijk op hetzelfde schavot als Lees verder →

Test: KTM 390 Adventure

Geplaatst op door

KTM bouwt al jaren de meest offroadwaardige adventure bikes. Daarbij maken ze handig gebruik van hun kennis in de rallywereld en bouwen ze – net als iedereen tegenwoordig – voort op wat al in de kast ligt.

Zo bestaat er een volledig line-up van de 1290: van the Beast tot de Super Adventure. Met het blok van de 790 Duke werd de meest geprezen allroad van de laatste jaren gemaakt, de KTM 790 Adventure. Hetzelfde deden ze recent met dat van de 890 Duke.

Omdat niet iedereen zich een dure motor kan veroorloven, is downsizen al een tijdje de trend in motorland. Zeker als je als Europese producent ook in de groeilanden een voet aan de grond en een hand in de portemonnee wilt krijgen. En als je dan toch in zo’n BRIC-land bent, dan laat je meteen die nieuwe motorfiets ter plekke bouwen om de kosten te drukken. KTM nam het blok en het frame van de 390 Duke als basis en zo werd in een Bajaj-fabriek in India de KTM 390 Adventure geboren.

Voor de laatste test van het jaar mocht ik een week op pad met deze kleinste avonturier uit Mattighofen. Tijdens een staycation reed ik van de Ardennen tot de kust, benieuwd naar hoeveel avontuur je kan beleven met deze Indische Oostenrijker. ‘t Is tenslotte “maar een vierhonderdje”.

Ik ben dan ook in de war wanneer ik er voor het eerst naast sta: is dit de 390 of de 790? De 390 is niet klein, zoals ik verwachtte. Zijn standaard zadelhoogte is 855 mm, een halve centimeter hoger dan die van de 790 Adventure. Het bodywork Lees verder →

Test: BMW S 1000 XR

Geplaatst op door

Met de 2020 BMW S 1000 XR zwaaien we de eerste generatie XR uit. Daarover zagen we zeer enthousiaste reviews. Jean benoemde hem zelfs tot zijn favoriete testmotor van 2015. Maar toen ik hem vorig jaar aan de tand voelde, was ik niet meteen enthousiast. Oké, het blok was beestig en de ophanging erg goed, maar de motor voelde verouderd aan door het gedateerde dashboard, overal waren er trillingen en een nukkige quickshifter verbrodde het plezier. Benieuwd of dit in de 2020-versie verholpen was. Ik keek dan ook reikhalzend uit naar deze test.

BMW deelt de S 1000 XR in bij zijn Adventure familie. Vreemd, de S in zijn naam verwijst duidelijk naar zijn sportieve genen. De uitgebreide standaarduitrusting doet vermoeden dat toeren ook tot de mogelijkheden behoort. Tot welke categorie behoort deze krachtpatser nu werkelijk: Adventure, Sport of Touring?

Uitrusting

Eerst even het drogere gedeelte van de review: de toeters en bellen waarmee deze topmachine wordt uitgerust. Dynamic ESA, lichtgewicht gegoten velgen, verstelbaar scherm, opbergvak, LED-verlichting, TFT-display, Connectivity, geïntegreerde kofferdragers, rijmodi Pro, ABS Pro, hill start control, tractiecontrole, motorreminstelling: het zit er allemaal af-fabriek op voor 17.650 euro (BE) / 20.550 euro (NL).

Dat standaardpakket werd op de testmotor aangevuld met een paar van de gekende – en eigenlijk onmisbare – BMW pakketten waardoor deze S 1000 XR zowat alles heeft wat je op een motorfiets wenst: quickshifter, automatische hoogte-instelling, cruise control, keyless ride, verwarmde handvaten, middenbok, navigatie-voorbereiding, USB-poort … De lijst gaat zo nog even door en drijft – eveneens naar goede BMW gewoonte – de prijs op naar een hoogte die je niet wenst. Mijn testexemplaar klokt af op een heftige 21.355 euro (Belgische prijs).

Sport?

Voor die prijs krijg je héél veel motorfiets. De XR staat niet voor niets aan de top van de food chain. Met zijn Lees verder →

Test: KTM 1290 Super Duke GT

Geplaatst op door

KTM heeft al jaren de meest radicale der supernakeds in de stal staan: de 1290 Super Duke R. Een beest van een motor, die dit jaar een volledige make-over kreeg. Blijkbaar zag iemand bij KTM enkele jaren geleden toerpotentieel in The Beast: zet er een scherm op, voeg een grote tank toe en plak er koffers aan. Et voilà, de KTM 1290 Super Duke GT is geboren. Bij eender welke constructeur zou je op staande voet ontslagen worden, niet zo bij KTM. Daar zijn zelfs de toermachines Ready to Race.

Het 2020-model van de GT is nog gebaseerd op de vorige generatie van de Super Duke. Van het originele, knotsgekke blok werd amper iets afgeroomd en blijven 175 paarden en 141 Newtonmeters over. Meer dan genoeg om van de GT een echte raket te maken. Een raket om mee te reizen in stijl. Hoewel het Kiska ontwerp niet ieders meug is, valt de GT op door de agressieve koplampen die geflankeerd worden door de in de tank geïntegreerde LED-bochtenverlichting en -pinkers. Ook de brede schouders en slanke heupen vallen op, en de koffers passen wonderwel in het geheel. Een meer dan geslaagde designmix waarop ik geregeld Lees verder →

Test: Macna Dry cooling vest EVO

Geplaatst op door

We mogen weer rijden! En het belooft een hete zomer te worden. Tijd dus om mijn Macna Dry cooling vest EVO van onder het stof te halen.

Die testte ik vorig jaar tijdens een vierdaagse trip in het Zwarte Woud, die ik samen met Jean en Tony reed. Die trip kondigde zich aan als een van m’n heetste ooit: tot 42 graden zou het worden. Dus haastte ik me last-minute naar RAD om er een Macna Dry cooling vest EVO aan te schaffen.

Gelukkig hingen er alle maten zodat ik kon passen. Ze raden aan je eigen T-shirtmaat te nemen, maar de M/L versie zat me te los om schouders en romp. De S/M maat paste mooi strak. Zoals het hoort voor de goede werking van de vest.

De vest komt in een mooie, stevige doos waarop de nodige info staat en waarin ook een gaaszakje zit. Hierin moet je de vest steken om ze in de wasmachine te wassen.

Het principe van de Dry cooling vest is dat door de warmte van omgeving en lichaam het water in de vest verdampt en zo het oppervlak van de vest afkoelt. De huid wordt daarmee op een droge manier gekoeld voordat je gaat zweten en klam wordt. Dit is dus geen cooling vest die je eerst nat maakt om ze daarna nat onder je motorkleding te dragen. Vandaar de naam: DRY cooling vest.

De Macna cooling vest vul je via de ziplock-opening op de rug met 600 ml kraantjeswater. Bij de vorige versie was dit nog via een vuldop op de borst en die zat volgens de gebruikers wel eens Lees verder →

Uitgeprobeerd: Shoei Personal Fitting

Geplaatst op door

Ik heb een Shoei hoofd. Andere helmen passen me zelden. Ik heb twee Shoeis: voor sportieve ritten een NXR, toeren doe ik met een Neotec. Die laatste kocht ik enkele jaren geleden, maar te groot. Hoewel hij erg comfortabel zit, beweegt hij te veel heen, weer, op en neer op mijn hoofd.

Twee jaar geleden stak ik dikkere wangkussens. Dat hielp een beetje maar ideaal was het nog niet. Ik begon dan ook te overwegen om mijn goeie ouwe Neotec te vervangen door diens opvolger, de Neotec II.

Tot ik bij Motorkledingcenter in Zemst de aankondiging voor een Shoei Personal Fitting zag. Hierbij wordt je Shoei helm op maat aangepast. De oplossing om mijn Neotec beter te laten passen?

Ik mailde voor een afspraak en voor ik het weet zit ik op de stoel bij Kelvin. Jawel, dé Kelvin van Motorkledingcenter. Die van de filmpjes dus. Als gecertificeerde Shoei specialist mag hij Shoei helmen op jouw maat aanpassen.

Dat aanpassen begint met het opmeten van je hoofd. Met een speciaal soort schuifmaat worden lengte, breedte en hoogte gemeten, samen met de omtrek. Deze maten steekt Kelvin in een programmaatje op zijn tablet. Ook de maat van de dikkere wangkussens in mijn helm kan hij ingeven, het programma houdt hier rekening mee. Hieruit komt dan het advies: de juiste maat van de helm en de aanpassingen die moeten gebeuren om de helm perfect op de vorm van je hoofd te laten aansluiten.

Het advies voor de maat van mijn helm is een L, terwijl mijn Neotec een XL is. Te groot dus, maar dat wist ik al. Geen probleem, volgens Kelvin kunnen helmen tot 1 maat te groot aangepast worden.

Dan gaat Kelvin aan de slag. Hij steekt verschillende paddings los in mijn helm, onder de binnenvoering, waarna ik hem telkens opzet. Hij neemt de helm stevig vast terwijl ik mijn hoofd van links naar rechts en van boven naar onder beweeg. Ondertussen stelt hij vragen over hoe de helm voor mij aanvoelt. Hieruit leidt hij af welke paddings aangepast moeten worden. Wanneer ik voor de tiende keer Lees verder →