Test: Harley-Davidson Low Rider ST

Toen ik drie jaar geleden de Harley Street Bob testte, was ik echt wel te spreken van die cruiser-ervaring. Tegelijk gaf het me goesting om een Harley model te proberen met meer langeafstandskarakteristieken (lees: kuipwerk en koffers) zonder daarom meteen een van hun zware Touring modellen te moeten bestijgen.


Enter de Harley-Davidson Low Rider ST, de gekuipte en bekofferde variant van de Low Rider S, telg van de Cruiser line-up. De ST steekt het niet onder stoelen of banken dat hij voor z’n design een flinke lepel mosterd ging lepelen bij de FXRT uit de eighties. Retrovibes à volonté. Met de rode letters op grijze lak lijkt mijn testbike zelfs naar Stranger Things te knipogen.


Een inspectierondje rondom de ST kan ik alleen maar doen met goedkeurend gebrom. Hij is mooi afgewerkt (het klassieke maar fraai vormgegeven achterlicht verdient hierbij een vermelding) en in deze blacked-out versie ziet hij er gewoon cool uit. Wel even vermelden dat de ST standaard in chrome trim komt (vanafprijs: 28.995 euro NL / 24.995 euro BE) en dat je voor de black trim moet opleggen: 2.000 euro (NL) of 1.700 euro (BE). Bovendien zijn de meeste lakkeuzes aan meerprijs.

Bepaald goedkoop kan je dat niet noemen, maar de ST is ook geen basic, techloos instapmodel. Zo is Harley-Davidson rijmodi, tractiecontrole (hellingshoekgevoelig en uitschakelbaar), bochten-ABS en een slipperclutch aan het uitrollen doorheen z’n gamma. Dat werd eerlijk gezegd Lees verder

Reistest: Suzuki GSX-S1000GX


Durmitor Nationaal Park in Montenegro spreekt al lang tot mijn verbeelding. Met zijn spectaculaire karstformaties, turquoise bergmeren en diepe canyons behoort het tot Europa’s mooiste natuurgebieden. Maar het ligt niet bepaald bij de deur. “Ideaal om er met een sportieve toermotor naar toe te trekken”, opperde ik op de redactie. Suzuki zag dat ook zitten en zo kwam het dat ik op de GSX-S1000GX naar de Balkan snelde.

De GSX-S1000GX is Suzuki’s antwoord op de steeds populairder wordende klasse van de crossovers: straatgerichte hoogpoters die het comfort van een adventure bike combineren met de scherpe stuureigenschappen van een op 17-inch geschoeide naked.


Suzuki gaf de GX een wat hoekige, spitse vorm: duidelijke familietrekjes die ook de GT heeft. Met zijn dubbele centrale lichten en toegeknepen ogen aan de zijkant vind ik hem er erg mooi uitzien. De afwerking staat op een hoog niveau en de cockpit straalt door de afwezigheid van losse kabels of openingen veel rust uit.

Met de GSX-S1000GX heeft Suzuki voor het eerst een motor met Lees verder

Test: Yamaha XSR900


Het lijkt misschien alsof we hier op de Jean Le Motard redactie het liefst hoogpoters reviewen. Schijn bedriegt want de voorbije jaren is mijn voorkeur beetje bij beetje aan het veranderen. Hoe dat komt? Tot 2020 pendelde ik alle dagen met de motor tussen Limburg en Brussel, ongeacht temperatuur, weer of seizoen. Een comfortabele fiets was toen logisch. En mijn neiging naar hoogpoters dus ook.

De laatste jaren werk ik echter veel dichter bij huis. Filefilteren om tijdswinst te boeken is er niet meer bij. Gevolg: ik ben een echte goedweerrijder geworden. En een hoogpoter is ineens een veel minder “noodzakelijke” keuze. De plezierfactor en de looks mogen gerust meer doorwegen. Niet dat ik mijn Ténéré een lelijk geval vind (allesbehalve zelfs), maar een custom chopper of een coole naked zijn ook altijd welkom in mijn garage.


Enter de Yamaha XSR900. Gebouwd rond het intussen gekende, geliefde, met de loftrompet betoeterde CP3-blok. De XSR hoort binnen Yamaha’s Sport Heritage modellen, lees: moderne technologie met retro esthetiek. Voor de XSR900 ging Yamaha inspiratie halen in de jaren 80, meer bepaald bij het deltabox-frame dat het stemvorkmerk toendertijd introduceerde in z’n sportmotoren.

Dat betekent niet dat de XSR900 een Lees verder

Test: Triumph Tiger Sport 800

Er staat al jaren een Triumph Street Triple 765 RS in mijn garage. Ik rij er amper op, en na ieder motorseizoen stel ik vol overtuiging: volgend jaar verkoop ik hem! Elk voorjaar weet hij me dan toch te verleiden tot een ritje, en lap! Het verslavende blok, de sublieme wegligging en de fenomenale remmen van de Street toveren steevast een gigantische glimlach op mijn tronie.

Lang duurt dat helaas niet. Na een half uur maakt mijn glimlach plaats voor een bedenkelijke grimas omdat de zithouding te krap is voor mijn ouder wordende lijf, en wanneer ik hem daarna verstop onder de motorhoes, verzucht ik vaker dan me lief is: “Waarom maakt Triumph geen Street Triple op hoge poten?”.


Toen Triumph vorig jaar de Tiger Sport 800 introduceerde leek mijn wens in vervulling te gaan. De eerste kennismaking was echter geen onverdeeld succes. Tijdens mijn bezoek aan de EICMA bestempelde ik Triumph’s nieuwste crossover als de ontgoocheling van de beurs: hoewel prachtig vormgegeven, stelde de zitsessie teleur.

Benieuwd of een weekje testrijden me op andere ideeën kon brengen. Ik nam de Sport mee naar de Taunus, waar ik samen met een bende motorvrienden de bochtenstage van CMD ging volgen.


De stijl van de 800 werd duidelijk overgenomen van de Tiger Sport 660. Extra DRL’s, winddeflectoren en wat meer kuipwerk onderin geven hem meer smoel, al blijft de 800 een erg ranke verschijning. Dat wordt nog eens versterkt door de smalle achterpartij. De afwerking is – zoals we dat van Triumph als vanzelfsprekend zijn gaan vinden – onberispelijk. Verder valt de echte uitlaat op, bij de 660 hangt de pot onder de motor.

De Sport 800 is er in vier kleuren: Cosmic Yellow vind ik prachtig maar weinig tijdloos, de grijze versie straalt de meeste klasse uit en de zwarte vind ik de coolste. Ik krijg voor de test de Caspian Blue mee, die ik persoonlijk Lees verder

Test: Yamaha Ténéré 700 World Raid


Het is alweer vijf jaar geleden dat ik bij de Belgische lancering van de Yamaha Ténéré 700 was. Die profileerde zich op korte tijd als dé referentie binnen het middenklasse adventuresegment. De meest gehoorde kritiek op de standaard Ténéré was een nogal beperkt rijbereik en de vering die aan de zachte kant was voor het serieuzere offroadwerk. Yamaha countert dat met intussen vier extra Ténérés zodat er voor elk wat wils is.

De Ténéré 700 Extreme heeft langere veerwegen en lichtgewicht spul rondom, de Ténéré 700 Explore heeft kortere veerwegen en meer comfort dan het standaardmodel. De World Raid is een T7 met een 23 liter tank en betere vering, en de laatste toevoeging aan de line-up is de World Rally: een World Raid met een bijzonder geslaagd retrokleurtje en lekkers als een Akrapovic-uitlaat standaard. Hopelijk kan je nog volgen.


Elektronica

Wat uitrusting betreft kunnen we bij alle T7’s kort zijn. De show wordt veeleer gestolen door het CP2-blok en de ophanging, waarover straks meer. Naast de dubbele tank en de veringupgrade heeft de World Raid Lees verder

Test: Ducati Multistrada V4 S Grand Tour


‘t Zijn sjarels, die van Ducati. Als je oog is gevallen op een Multistrada, moest je een tijdje terug al kiezen uit zes modellen (V2, V2 S, V4, V4 S, V4 S Rally en V4 S Pikes Peak). Maar hey, hoe meer zielen hoe meer vreugd, dus kegelde Ducati in 2023 nog twee extra modellen erbij: de V4 S Grand Tour en de V4 S RS.

Ik help je even de verschillende bomen in het bos te identificeren. De V2 is de tweecilinder, met de V2 S als z’n rijkelijker uitgeruste evenknie. Daartegenover staat de V4 als de standaard viercilinder, terwijl de V4 S meer opties heeft: onder meer elektronische vering, een grotere display mét smartphone-connectiviteit, quickshifter en cruisecontrol. Wheeliecontrol, bochten-ABS en -tractiecontrole zitten wel standaard op de “gewone” V4. De V4 S Rally is uitgerust voor de offroadliefhebbers, de Grand Tour voor de reislustigen, de Pikes Peak voor de sportieve rijders en de RS voor de nóg sportievere rijders.

Ik mocht testen of de Ducati Multistrada V4 S Grand Tour écht de reismotor is die hij belooft te zijn en zoefde er een weekendje mee tot in Normandië.


De Grand Tour kreeg bovenop de uitrusting van V4 S een hele bundel opties: zijkoffers, verwarmd zadel voor en achter, verwarmde handvaten, mistlampen, adaptieve cruisecontrol (ipv niet-adaptieve), dodehoekwaarschuwing, bandenspanningsmonitor, middenbok. Je kan deze opties ook op de bestelbon voor een andere Multistrada aanvinken, maar op de Grand Tour krijg je het in voordeligere pakketformule. De matgrijze kleurstelling is uniek voor de Grand Tour en bovendien de enige kleur waarin je ‘m kan krijgen. Prijskaartje: 27.990 euro (BE) / 31.790 euro (NL). Verslik je je nu in je koffie? Begin dan maar ‘s een nieuwe GS te configureren …

Wie zich de Multistrada 1260 voor de geest haalt, zal merken dat de nieuwste Multistrada-generatie afscheid nam van het buizenframe (ik hoor gevloek) en de enkelzijdige swingarm (ik moet intussen mijn oren afdekken). Gelukkig kreeg de Italiaanse hoogpoter wél Lees verder

Reistest: Triumph Tiger 900 Rally Pro


De Triumph Tiger heeft al langer een speciaal plekje in mijn motorhart. Toen ik in 2015 de Tiger 800 XCA testte, werd de bestelbon een dag later getekend. En ook al ruilde ik die Tiger vijf jaar later in voor een dikke twin, de liefde voor driecilinders uit Hinckley is er nog steeds. Mijn Street Triple RS doet bijlange niet het aantal kilometers die hij verdient te doen, toch tovert hij iedere keer een brede smile op mijn smoel. Benieuwd of dat bij de Tigers ook nog steeds het geval is. Ik keek dan ook reikhalzend uit om de Triumph Tiger 900 Rally Pro een week mee naar de Picos te nemen.


Nieuwe generatie

Vier jaar geleden testte Jean de Tiger 900 Rally Pro al eens in de Moezel, voor modeljaar 2024 vernieuwde Triumph haar 900 vloot. De veranderingen ten opzichte van het vorige model lijken subtiel, maar dat zijn ze niet.

Om te beginnen werd het aantal Tigers – ik heb het dan gemakkelijkheidshalve enkel over de 900 reeks – teruggebracht van een overweldigende 7 modellen naar 3. Gejuich alom! Het bleek namelijk dat veruit de meeste kopers kozen voor de weelderig uitgeruste topversies. Vanaf nu zijn er Lees verder