Ruik je dat ook? Zo’n zweem van wierook? Jup, je neus heeft dat goed geraden: je bent een testverslag aan het lezen waarin de alom geprezen CP2-twin van Yamaha een rol speelt. Deze keer ingelepeld tussen de wielen van een sporttoermodel: de Tracer 7. Maar die lofgeur, is dat voor de hele motor of enkel het blok? Let’s find out.

Als je iets hebt dat goed is, moet je het niet veranderen. Dat zeggen ze wel ‘s. Tot iemand commandeert: “Euro5-normen meneer, actie ondernemen, nu”. Dus moest Yamaha sleutelen aan haar tweecilindermotor (geboortejaar: 2014): onder meer het luchtinlaatkanaal, het injectiesysteem en de uitlaat werden aangepast. Yamaha beweert dat hierdoor het vermogen meer linear wordt afgegeven, maar het is tegelijk ook iets minder geworden: de Tracer 7 laat 73,5 pk optekenen, terwijl zijn voorganger (die als Tracer 700 door het leven ging) 74,8 pk op zijn paspoort had prijken. Newtonmeters werden niet ingeleverd: 68 stuks.

Het bleef niet bij enkel een motorische update. De nieuwe snuit van de Tracer 7, daar kan je niet naast kijken. Oogt een pak moderner, sportiever, ja zelfs agressiever dan de vorige generatie, die nu plots saai en erg gedateerd lijkt. De plaatsing van de twee koplampen, de boos fronsende lichtstrips, de strakke kuiplijnen: puik designwerk.

De nogal plompe richtingaanwijzers van het vorige model werden vervangen door slankere exemplaren, maar verder hebben de designjongens zich er snel van af gemaakt: de kont bleef ongewijzigd, met een nogal forse nummerplaathouder en hetzelfde dashboard.

De stoere uitstraling is één ding, maar een andere karaktertrek ontdek je van zodra je je been over het zadel zwiert: toegankelijkheid. De Tracer voelt compact aan en tijdens de eerste meters merk je direct hoe licht en wendbaar hij is. Ten opzichte van zijn naked broertje met dezelfde krachtbron staat de Tracer 7 iets hoger op de poten wat zich vertaalt in een zithoogte van 840 mm (bij de MT-07: 805 mm). Het zadel is eerder smal, dus je kan vlot met de voeten aan de grond. Dat maakt deze Jap prima voer voor de startende motard. Allemaal lekker behapbaar.

Intussen dringt de wierookgeur in dikke wolken de neus binnen: de 689 cc tweepitter eist zijn plaatsje in dit testverslag op. En wat kan ik nog vertellen over dit Crossplane-pareltje? Sinds mijn eerste kennismaking (met de XSR700 in 2016), tijdens elk weerzien (de Tracer 700 GT in 2019 en de Ténéré 700 vorig jaar) en ook nu weer: de paralleltwin weet me telkens opnieuw moeiteloos te overtuigen. Geen bruut geweld, geen cijfers waarmee je op café iedereen het zwijgen oplegt, en toch levert het blokje een dikke dosis fun.

Rustig en beheerst flaneren gaat moeiteloos en zonder gepor om hard te gaan. Beetje lui rijden? Geen probleem. En als je sportief wil rijden, dan reageert de paralleltwin bijzonder gretig op je gasimpuls, vanuit zowat elk toerental. Jaag je ‘m door richting begrenzer dan haalt hij met merkbaar plezier en een extra koppelduw in de rug het onderste uit de kan.

Zijn vering speelt het spelletje graag mee. Standaard staat de Tracer 7 eerder hard afgeveerd en stuurt hij scherp en strak door de bochten. Keerzijde van de medaille: je boet iets aan comfort in, wat ik vooral merkte toen ik tijdens een weekendje Ardennen onvermijdelijk een paar porties van dat beruchte belabberde asfalt voor de wielen kreeg. Beetje afzien.

Wil je aanpassingen doen aan de vering? Dat kan, zowel voor als achter, mits je een schroevendraaier bij de hand hebt. Persoonlijk zou ik er met m’n tengels afblijven. Voor mij stond het perfect zo. De Tracer stuurde licht en gewillig, en kon ik zelden op foutjes betrappen. Ook de remmen en de versnellingsbak krijgen een goed rapport.

Beter ten opzichte van zijn voorganger: je kan nu via een knopje op het stuur door het menu scrollen (bij de vorige versie moest je hiervoor een knopje op de display bepotelen). De TFT-display zelf bleef onveranderd en eerder spartaans van inborst: snelheid, toerental, gekozen versnelling, klok en brandstofmeter krijgen het meeste ruimte. Met eerder genoemd knopje klik je door de odometer, twee triptellers, buiten- en olietemperatuur, huidig en gemiddeld verbruik.

Als je op de sporttoertelg van de Yamaha CP2-familie springt, verwacht je naast sportiviteit ook toereigenschappen. Je had het misschien al gemerkt aan de wierook die plots wegtrekt: op dat vlak moet je bij de Tracer 7 niet te veel verwachten.

De basis zit nochtans goed: aangename, rechte zithouding. De knieën moet je redelijk scherp plooien, maar pas na heel wat uren in het zadel gingen benen en kont klagen. Tot zover het goeie nieuws.

Over het windscherm ben ik minder enthousiast. Ja, je kan het nu makkelijker verstellen tijdens het rijden, met één hand, en in de laagste positie houdt het de romp uit de wind. Maar zet je het omhoog, dan merk je pas aan autostradesnelheden een verschil en blijven schouders en hoofd nog altijd veel wind pakken. Kan beter.

Cruisecontrol, handverwarming, verstelbaar zadel of andere comfortsnufjes? Afwezig. Een roltas vastsjorren? Een bagagedrager is er niet dus je duo mag thuis blijven. En de duohandvatten blijken erg onpraktisch om bagageriemen aan te bevestigen. Verder ook geen mappings, tractiecontrole of “moderne” zaken die je steeds vaker bij andere motoren ziet.

Of je dat allemaal nodig hebt? Hangt er gewoon van af of je eerder een luxepaardje bent of het less-is-more-kamp kiest. De Tracer 7 bewijst in ieder geval dat je niet veel nodig hebt om met een geslaagde fiets op de proppen te komen. De zuinige aanpak vertaalt zich in een aantrekkelijk prijskaartje: 8.899 euro (BE) / 9.999 euro (NL).

Wil je toch wat meer comfort en uitrusting, dan is er niet alleen de optielijst maar ook de Tracer 7 GT. Die krijgt kofferdragers, zijkoffers, een groter windscherm, een LCD-display en een comfortzadel. Prijs: 9.699 euro / 10.799 euro (NL).

Besluit

Het lijkt wel of Yamaha niks verkeerd kan doen met hun CP2-twin. Bouw er een motor rond en iedereen lijkt enthousiast. Zo makkelijk is het echter niet, want natuurlijk moet het volledige plaatje kloppen. Bij de Tracer 7 doet Yamaha dat met een prima rijwielgedeelte en een knappe look.

Zoals we wel meer zien bij de CP2-familie houdt Yamaha het basic: weinig snufjes of technologie, waarmee de prijs aanlokkellijk laag blijft. Het rijplezier staat daarentegen op een hoog niveau. De grootste vraag die je je kan stellen is of de toerrijders onder ons niet meer uitrusting verwachten, en de Tracer 7 niet vooral een gekuipte MT-07 is in plaats van een volbloed sporttoermotor. Ik zal antwoorden met een andere vraag: kan iemand dat wierookvat nog ‘s opstoken?

Fotografie: Michele Micoli

Pluspunten

+ Still in love met dat blokje
+ Geslaagde designupdate
+ Licht en wendbaar stuurgedrag

Minpunten

– Windscherm kan beter
– Te karig uitgerust voor “de toerrijder”

Technische specificaties

Motor

Motortype: 2-cilinder, 4-takt, Vloeistofgekoeld, DOHC, 4-kleppen
Cilinderinhoud:: 689cc
Boring x slag: 80.0 mm x 68.6 mm
Compressieverhouding: 11.5 : 1
Max. vermogen: 54,00 kW (73,5 pk) bij 8750 tpm
Max. koppel: 68.0Nm (6.93kg-m) @ 6,500 rpm
Smeersysteem: Oliecarter
Type koppeling: Nat, Meervoudige platen
Ontstekingssysteem: TCI
Startsysteem: Elektrisch
Transmissie: Constant mesh, 6 versnellingen
Eindoverbrenging: Ketting

Chassis

Frame: Diamantvormig
Casterhoek: 24.8º
Spoor: 90mm
Wielophanging voor: Upside-down voorvork
Wielophanging achter: Swingarm, (draagarmophanging)
Veerweg voor: 130 mm
Veerweg achter: 142 mm
Remmen voor: Hydraulische dubbele remschijf, Ø282 mm
Remmen achter: Hydraulische enkele remschijf, Ø245 mm
Bandenmaat voor: 120/70 R17 M/C 58W (tubeless)
Bandenmaat achter: 180/55 R17 M/C 73W (tubeless)

Afmetingen

Totale lengte: 2140 mm
Totale breedte: 806 mm
Totale hoogte: 1290 mm
Zithoogte: 840 mm
Wielbasis: 1460 mm
Grondspeling: 140 mm
Rijklaargewicht (inclusief alle vloeistoffen en volle brandstoftank): 196 kg
Inhoud brandstoftank: 17.0l
Carterinhoud: 3.0l