De Bonneville had ik nog maar pas teruggebracht of Triumph schotelde me een Street Triple R voor. En dan hap je toe. Zeker als je een collega hebt die met een Street Triple rijdt en er niks dan lof over heeft. Daarom een testverslag aan de hand van quotes van collega Nicolas:

“Een driecilinder is het ultieme compromis.”

Kenmerkend voor de Triumph Street Triple is zijn driecilinder. Ik was curieus wat dat ging geven, de eerste keer op zo’n driepitter.

Een driepitter zegt een motorleek wellicht niks, maar je moet geen rekenwonder zijn om te weten dat je met een driecilinder tussen de 2 en de 4 cilinders zit. Je geniet van de voordelen van beide: het nerveuze van een tweecilinder, de power van een viercilinder. In de realiteit betekent dat koppel in overvloed, maakt niet uit in welk toerental je vertoeft.

675 cc lijkt niet enorm veel, maar je hebt wel drie van die 675-cilinders ter beschikking. En 106 pk voor 182 kg is ook niet mis. Het acceleratievermogen van de Street is dan ook verbluffend. Toerental of versnelling maakt niet uit, de Street gààt. Het lijkt alsof je niet optrekt per km/u maar met tientallen. Rustig op de autostrade rijden aan 100, een ruk aan het gas om een vrachtwagen in te halen en voor je het beseft zit je in snelheidsboetezone. Oppassen.

“Die van jou is knap, maar die van mij is knapper.”

Nicolas rijdt met het vorige model van de Street Triple, die met de ronde koplampen. Akkoord, de nieuwe vijfhoekige lampen zijn wat minder instant likeable. En de algemene look van de Street Triple, je moet ervan houden. Hij heeft, zeker met de nieuwe koplampen, wat van een Japanner. De echte naked streetfighterlook dus.

Toch went die look hoe meer je ‘m ziet. Tegen het einde van mijn testweek begon ik ‘m zelfs mooi te vinden. De verzorgde afwerking zal daar iets mee te maken, met bijvoorbeeld fijne details als metallic rode bouten of de mooie metaallak.

Ook andere features, zoals de spiegels (die prima achteruitzicht bieden) en de digitale display met uitgebreide info, zijn top.

Ik reed met de Street Triple R. Die verschilt op een aantal punten met de Street Triple, zoals aangepaste veerinstellingen, een hogere achterkant, vier i.p.v. twee Nissin zuigers op de voorrem en pinstripes op de velgen. Visueel oogt hij wat beter, motorisch is er echter geen verschil.

“Oh, en z’n geluid!”

Typisch Street Triple is zijn zoemende geluid. Daarbovenop komt een prachtig gehuil als je aan het gashendel snokt. Een ronduit verslavende combinatie. Op de autostrade zou je bijna niks anders willen doen dan vertragen om dan weer voluit gas te kunnen geven, alleen maar om z’n huil te horen. En natuurlijk ga je, net als bij de Bonneville, net wat vaker onder bruggen en in smalle straatjes rijden voor auditief vermaak.

Handig ook in de file trouwens. Wat spelen met je gas en iedereen weet dat je eraan komt.

“Pas maar op, eens je met een Street Triple gereden hebt, wil je niks anders meer.”

Kan ik best in komen. De Triumph Street Triple R is bijzonder leuk speelgoed. Hij voelt stijf en compact aan, stuurt erg strak en direct, en legt zich soepel en zeker in de bochten. En dan is er nog zijn indrukwekkend koppel.

De remmen leveren voorbeeldig werk. Vooraan een dubbele remschijf die flink kan bijten, maar tegelijk ook subtiel bepoteld kan worden.

Ergonomisch valt de Street Triple ook mee. Iets waar ik vooraf voor vreesde. Je knieën klemmen automatisch de tank vast, en je zit vrij recht, hoewel je ook makkelijk over de tank kan duiken. Een comfortabelere zithouding dan verwacht.

De vering is dan weer vrij hard. Vooral vooraan. De schokken van een kapot wegdek moet je voor een stuk met je armen opvangen. Achteraan valt dit minder op, het uitstekend zittend standaardzadel speelt daar wellicht in mee.

Bij stapvoetse manoeuvres merk je wel dat de Street Triple een grote draaicirkel heeft. En nee, het is ook niet de ideale motor om gepakt als een muilezel een tochtje door Europa gaan te maken.

Het zijn minpunten die je echter heel snel minimaliseert, want de dosis rijplezier van de Street compenseert ze ruimschoots.

Opmerkelijk trouwens hoe Triumph met de Bonneville en de Street Triple twee motoren in huis heeft die zo ver uit mekaar liggen. Beiden leveren rijplezier op hun manier, maar waar de Bonneville vooral uitblinkt in looks en bescheiden scoort op de andere vlakken, doet de Street Triple net het omgekeerde.

“Zijt voorzichtig!”

Met z’n uitdagende hoeveelheid power nodigt de Triumph Street Triple R constant uit om te spelen, te accelereren, door bochtjes te scheuren … Hij schakelt heel vlot, en in elke versnelling weet hij wel weg. 100 km/u in eerste of 50 in zesde? Geen probleem.

Da’s allemaal heel leuk, maar dit is wel de eerste keer dat ik mezelf meermaals hebben moeten intomen. Met de Street Triple zit je heel snel tegen grenzen aan. Wie wat verstand heeft, gaat wijs om met al dat geweld, maar in handen van een losbol wordt de Street Triple ronduit gevaarlijk.

Samengevat: de Triumph Street Triple R is zonder twijfel de motor met het hoogste fungehalte die ik al gereden heb. Daarmee maakt hij de minpunten ruimschoots goed. Mijn testweek hadden gerust testweken mogen zijn en veel zin om ‘m terug te brengen had ik niet. Mocht ik minder autostradekilometers vreten, ik zou heel erg in de verleiding komen om mijn motor in te ruilen voor deze rakker.

De Triumph Street Triple R kost 9.590 euro, tenzij je de abs achterwege laat. Dan moet je 8.890 euro neertellen. Tot 30 november krijg je trouwens het flyscreen, de bellypan en de zadelkap gratis (ook op de Street Triple). Een cadeautje van 750 euro.

Pluspunten:

+ Enorm veel rijplezier
+ Punch in alle toerentallen
+ Zoem en huil = verslavende sound

Minpunten:

– Gevaarlijk speelgoed in handen van onbezonnen snaken
– Looks waarvan je moeten (leren) houden

Technische gegevens

Motor en transmissie

Type: Vloeistofgekoeld, 12 kleppen, DOHC, 3 cilinders in lijn
Inhoud: 675 cc
Boring: 74,0 mm
Slag: 52,3mm
Systeem: Multipoint sequential electronic fuel injection with SAI
Uitlaat: Stainless steel 3 into 1 exhaust system low single sided stainless steel silencer
Eindaandrijving: O ring ketting
Koppeling: Wet, multi-plate
Versnellingsbak: 6 versnellingen, close ratio
Carterinhoud: 3,4 l

Frame, rijwielgedeelte en display

Frame: Vooraan – Aluminium beam twin spar. Achteraan – 2 piece high pressure die cast
Swingarm: Twin-sided, cast aluminium alloy
Voorwiel: Cast aluminium alloy 5-spoke 17 x 3.5in
Achterwiel: Cast aluminium alloy 5-spoke 17 x 5.5in
Voorband: 120/70 ZR 17
Achterband: 180/55 ZR 17
Voorvering: Kayaba 41mm upside down forks with adjustable preload, rebound and compression damping, 115mm travel
Achterwielophanging: Kayaba monoshock with piggy back reservoir adjustable for rebound and compression damping, 135mm rear wheel travel
Voorrem: Twin 310mm floating discs. Nissin 4-piston radial calipers.(Switchable ABS model available)
Achterrem: Single 220mm disc, Brembo single piston caliper. (Switchable ABS model available)
Instrumentendisplay en -functies: LCD multifunctionele instrumentenpakket met digitale snelheidsmeter, brandstofmeter, tripcomputer, analoge toerenteller, laptimer, versnellingsindicator, resterend bereik, programmeerbare gear change lights, klok, TPMS ready and switchable ABS.

Afmetingen en inhouden

Lengte: 2055 mm
Breedte stuur: 740 mm
Hoogte zonder spiegels: 1110 mm
Zadelhoogte: 820 mm
Wielbasis 1410 mm
Vorksprong2: 3.4º
Naloop 95,0 mm
Tankinhoud: 17,4 l
Gewicht rijklaar: 182 kg
Drooggewicht: 168 kg

Prestaties

Max. vermogen: 106 pk @ 11850 t/min
Max. koppel: 68 Nm @ 9750 t/min