De noppen van de Anakee Wilds waren bijna verdwenen, in het midden van het loopvlak toch. 21.102 km hebben ze gedaan. De voorband nog niet helemaal bandenkerkhofklaar, de achterband ver op.

De eerste paar duizend km’s was ik niet erg tevreden van deze Michelins. Ze gaven het gevoel dat ze al vanaf de eerste kilometer vierkant waren gereden. Duwen om ze in de bocht te krijgen en dan plots het kantelmoment. Nogal vervelend. Paar keer gezworen dat dit m’n eerste en tegelijk laatste set Anakee Wild zou zijn. Gelukkig verdween die vierkante ervaring uiteindelijk.

Nu moet ik me echter bedenken. Na de – eerlijk gezegd te lange – inrijperiode doet de band het zeer goed. Goeie grip, wat vooral opviel op natte stroken hersteld wegdek. De achterkant op Heidenau K60 en Continental TKC 70 werd er zenuwachtig van, de Wilds behielden makkelijker hun cool. Daarnaast kwam na het inrijden het vierkante gevoel nooit terug, iets waar ik met andere banden wel altijd last van kreeg.

Tijd voor vers rubber dus. Deze keer wou ik geen allroadband, want ik heb deze winter niet direct modderploeterplannen. En bovendien heb je aan een band à la TKC 80 of Anakee Wild eigenlijk niks in zo’n bad vettigheid. Het was lang geleden – van 2013 om precies te zijn – maar het mocht weer een 100% baanband worden.

Tijdens mijn zoektocht naar een geschikte band kwam ik toevallig uit bij een Turks bandenmerk, Anlas. Hun Winter Grip 2 band ziet er een zeer geschikte winterband uit (dat profiel!), maar verdere research leverde geen enkele review of feedback over deze band op. Dus of dat zaakje te vertrouwen is … Als iemand ervaring heeft met deze band, hoor ik het alleszins graag.

Dan maar geopteerd voor de gekende merken. Meervoud inderdaad. Achteraan Michelin Pilot Road 4 Trail (goed profiel voor nat wegdek). Vooraan een andere band, want de Michelin bestaat niet in mijn maatje vooraan. Dus ging ik voor de Pirelli Scorpion Trail II. Benieuwd wat dat gaat geven.