Na 15.802 km met een setje Heidenau K60 M+S (de winterversie van de K60 Scout) is de achterband op. Tijd voor een kleine evaluatie.

Ik koos voor deze band omdat ik offroad meer grip wou dan met de Michelin Anakee 3 die ik eerder had liggen. Dat zal wel snor. In het begin nog wat aftasten op onverhard, maar al rap ging het rapper. Heel wat makkelijker om offroad mee te rijden dan de Anakee 3, en dus ook meer vertrouwen. Vlotter de bochten in op grindpaden, minder glijpartijen als het vettiger werd.

Op het asfalt dan. Ook hier aanvankelijk wat aftasten, maar bij droog weer merkte ik, na de inrijperiode uiteraard, weinig afname in grip t.o.v. de Anakee 3. Maar ik ben dan ook geen limietrijder. Bij nattigheid is het wel uitkijken met deze band. Waar ik met de Anakee 3 weinig had op te merken in het nat, moet je met de Heidenau K60 M+S oppassen voor pekstroken en wegherstellingen. Niet dat je er niet over kan, maar je voelt direct gripverlies als die stukken er nat bij liggen. Rechtuit weinig meer dan even verschieten, maar in bochten: opletten!

Een noppenband, dat zijn meer trillingen en kabaal. Wordt gezegd. Van meer kabaal merkte ik weinig. Maar ik rij zo goed als altijd met oordoppen. Trillingen: die voel je. Handen, voeten en kont. Ik rijd wel zonder rubbers op de voetsteunen. Maar heel erg storen doen de trillingen ook weer niet. Het verbruik nam ook iets toe, waarschijnlijk te wijten aan de noppen die voor een hogere weerstand zorgen.

Dat de achterband op is merk je. Hij slipt makkelijk door op een nat wegdek. En omdat het een winterband is, werd hij de laatste weken wel heel erg vierkant. Dat voel je in snelle, ruime bochten als je net op dat kantje rijdt: de motor begint achteraan te dansen. Verminderde stabiliteit, niet echt leuk. Nu ja, na 15.000 km mag je een winterband wel iets vergeven natuurlijk. De voorband kan trouwens wel nog een eind mee.