Alle seizoenen zien passeren vorige zondag tijdens de Type 2 Offroadcursus van Endurofun. En daardoor ook behoorlijk wat variatie in ondergrond. Maar laat ons beginnen bij het begin.

Na de Type 1 Offroadcursus zowel in België als Nederland gevolgd te hebben, was het tijd om de moeilijkheidsgraad ietsje op te krikken. De Type 2 cursus geboekt en (met dichtgeknepen billen) hopend op regenachtig weer. Want beide Type 1 cursussen waren door droog weer misschien net te makkelijk uitgevallen.

Instructeur Gert (die ook de cursus in Nederland gaf) trakteerde ons aan de startplaats in Tongeren op een stevige portie spek, eieren en introductiepraat. Tegen 11 uur, de 10 cursisten het zadel op. Het had ’s nachts geregend, maar het zonnetje had in de voormiddag al goed z’n best gedaan om de paden te drogen.

Opwarmen deden we op een grasveld. Even terug de basics opfrissen. Kijktechniek, positie op de motor, beheersing van koppeling, remmen en gas. Daarna in D-systeem door de velden en bossen van regio Tongeren, Riemst, Eben-Emael en contreien. Mooie omgeving. De zon zorgde voor opstijgende nevels boven de vochtige, pas ingezaaide velden. Prachtig zicht. De moeilijkheidsgraad viel mee, vooral dankzij de droge paden, waardoor het tempo er goed in zat.

Af en toe een stop voor een oefening. Springen over een heuveltje, hellingen van diverse hoogte en hellingshoek op- en afrijden, stilvallen op een helling en keren, sporen rijden, achtereenvolgende putten nemen. De ene oefening vroeg al wat meer euh … oefening dan de andere, maar in ieder geval kreeg je genoeg kennis mee om later verder te oefenen.

En toen begon het plots te regenen. En kregen we natte sneeuw op ons dak. En de droge paden veranderden in glijbanen. En kreeg ik dus waarop ik stiekem had gehoopt. Iedereen nat in het zweet, alle hens en techniek aan dek om vooral niet op het bakkes te gaan.

Wat érg moeilijk was. Doorheen de dag moet zowat iedereen tegen de grond zijn gegaan. Erg hulpvaardige groep wel, altijd iemand klaar om je te helpen de motor recht te duwen.

Of ik viel? Nee. Maar mijn motor wel. Twee keer. De eerste keer in drie opeenvolgende modderputten die we een paar keer namen om te oefenen. De eerste twee passages telkens een voetje aan de grond (of beter: in de modder) moeten zetten omdat ik m’n evenwicht niet kon houden. De derde passage was er teveel aan: tegen de vlakte. Mijn tweede val was eerder een parkeermanoeuvre tegen een steile aarden wand. Schade na deze twee valpartijen: een geplooid rempedaaltje en een gebarsten BMW logo.

Het rempedaal werkte gelukkig nog (doordat het iets omhoog geplooid werd, was het zelfs makkelijker bij het offroaden). Met het gekrenkte BMW logo kon echter onmogelijk verder gereden worden. Maar goed, even vermannen en doorrijden.

Na de moeilijkste strook was de finish niet meer ver. Rond half 4 terug in Tongeren. Een vrij snelle dag, door de droge paden gedurende de eerste helft. Hadden we de hele dag modderpaden voor de wielen gekregen, dan kwam de finish waarschijnlijk minstens een uur later in beeld.

De Type 2 cursus is, logischerwijze, wat moeilijker dan de Type 1. De oefeningen vragen net wat meer beheersing en techniek. De ondergrond is ook anders dan de twee Type 1 opleidingen. Meer stenen, meer velden, minder bos, geen zand. Als de regengoden van de partij zijn, wordt het helemaal een ander verhaal. Vooral de velden worden dan een zware uitdaging. Maar dat mag ook, wil je echt bijleren. Kortom, fijne dag waarbij ik m’n offroadtechniek weer wat verder op punt heb kunnen stellen. Nog van dat.

Voor de actiefoto’s: langs hier.