Dat allroads het tegenwoordig goed doen, vertelde ik al in de vorige review. Dat ze dus in alle maten en kleuren komen, mag niet verbazen. Van 650 cc tot 1300 cc en alles daartussen.
In de 1000 cc-klasse speelt Suzuki de V-Strom 1000 uit, vorig jaar werd hiervan de tweede generatie gelanceerd. Rechtstreekse concurrenten: de Kawasaki Versys 1000, Triumph Tiger Sport en KTM 1050 Adventure.
Dat Suzuki geen plannen had om de krachtpatser van het pak te worden blijkt uit de cijfers:
Suzuki V-Strom 1000: 1037 cc 2-cilinder met 101 pk en 103 Nm voor 228 kg
Kawasaki Versys 1000: 1043 cc 4-cilinder met 120 pk en 102 Nm voor 250 kg
Triumph Tiger Sport: 1050 cc 3-cilinder met 125 pk en 104 Nm voor 235 kg
KTM 1050 Adventure: 1050 cc 2-cilinder met 95 pk en 107 Nm voor 212 kg
Wat dan wel de plannen waren? Een degelijke, comfortabele no-nonsensefiets bouwen waarop het aangenaam kilometervreten is. Lijkt een beetje op de omschrijving van de vorige geteste Suzuki: de GSX1250FA. Toch vallen de verschillen snel op. Zo is het design van de V-Strom heel wat hedendaagser, het afwerkingsniveau hoger en tref je aan boord ook meer snufjes aan.
Karakterkopje
De V-Strom 1000 is bijvoorbeeld de eerste Suzuki met tractiecontrole. Die kan je via een knop op het stuur uitschakelen of in twee gevoeligheden instellen. De linkerduim kan ook vlotjes de info op de digitale display oproepen: klokje, buitentemperatuur, gemiddeld verbruik, huidig verbruik, resterende kilometers, enzovoort. Het instrumentenpaneel komt duidelijk van dezelfde familie als de GSX1250FA, al oogt het moderner en bevat het meer info. Wel jammer dat er nog altijd zoveel overbodig plastic rond zit. Hier hadden de designers veel meer van kunnen maken.
Maar verder hebben de designers hun best gedaan. Oké, het snaveltje, je moet ervan houden. Of leren houden, zoals ik. In het begin was ik niet zo’n fan, maar intussen staat z’n smoel me wel aan. Eigen, uitgesproken karakterkopje. Mag een motor wel hebben.
Ook de rest van het design mag er wezen en de details werden evenmin over het hoofd gezien. Zo krijg je bijvoorbeeld led pinkers, een led achterlicht, een 12v aansluiting en instelbare hendels. Alleen het design van de spiegels lijkt van een paar jaar (of zelfs decennia) terug te dateren.
Asfaltallroader
De Suzuki V-Strom 1000 heeft ABS standaard, al is die niet uitschakelbaar. Dat verraadt meteen tot welke allroadniche deze Japanner behoort: tot die van de asfaltallroaders. Want de allroadklasse is intussen zo uitgebreid dat nichevorming niet meer te ontkennen valt. Zie ook de nieuwe Triumph Tiger 800 die zich met twee variaties richt op evenveel niches, waarbij elke variatie nog eens in drie uitrustingsniveaus verkrijgbaar is.
Ook bij Suzuki doen ze een gelijkaardig trucje. De V-Strom 1000 is verkrijgbaar in 4 uitrustingsniveaus:
Suzuki V-Strom 1000: de standaardversie
Suzuki V-Strom 1000 Touring: middenbok, topcase en verhoogd windscherm erbovenop
Suzuki V-Strom 1000 Traveller: zijkoffers en valbaren bovenop de Touring uitrusting
Suzuki V-Strom 1000 Adventure: led mistlampen, tankpad en velgenstickers bovenop de Traveller uitrusting
Die extra’s zijn uiteraard voor rekening van je spaarvarken:
Suzuki V-Strom 1000: € 12.290
Suzuki V-Strom 1000 Touring: € 13.190
Suzuki V-Strom 1000 Traveller: € 14.290
Suzuki V-Strom 1000 Adventure: € 14.690
Wel even opletten, bovenstaande prijzen zijn voor de zwarte versies. Wil je je V-Strom in een ander kleurtje dan mag je 200 euro meer uit je spaarvarken wringen. Een kleurprijspolitiek die we ook al bij Ducati zagen.
Modderdabben of toch maar niet?
De V-Strom is dus een asfaltallroader, hoewel hij met z’n valbaren, stoere Bridgestone Battle Wings en hoge poten helemaal klaar oogt voor een dagje modderdabben.
Toch denk je best even na voor je de modder induikt, want daar is deze Suzuki eigenlijk niet voor gemaakt. De ABS kan je niet uitschakelen, de standaard carterbescherming is van plastic en wie veel offroadt opteert best ook voor spaakwielen. Een licht verteerbaar offroadmenu met bijvoorbeeld een occassioneel gravelpad, dat ziet de V-Strom 1000 dan weer wel zitten.
Op asfalt voelt de Suzuki V-Strom 1000 zich wel altijd in zijn sas. Zijn twee cilinders staan, zoals zijn naam verklapt, in een V opgesteld en doen flink hun best om een dynamisch rijstijl toe te laten. Sportief zou ik de V-Strom echter niet noemen.
De zesbak, die trouwens niet altijd even ratelvrij schakelt, heeft het liefst dat je weloverwogen een versnelling kiest. Lui schakelen is niet echt aan deze jongen besteedt. Je kan het proberen, maar in de onderste regionen word je dan al snel op schokkerige gasreacties onthaald, terwijl boven de 7000 toeren weinig fun meer te halen valt.
Sweetspot
Het middenbereik is dus de sweetspot van de Soes. Vooral net onder de 4000 toeren en richting de 7000 toeren krijg je een heerlijke duw in de rug bij stevig gassen.
Dat stevig gassen wordt ook auditief beloond. De V-Strom heeft sowieso al een mooie diepe ronk, en bij vol open gas krijgt die ronk zelfs iets van een brullende leeuw. Nice!
Op een bochtig parcours geeft de V-Strom veel vertrouwen. De gashendel geeft je eisen precies door, de motor houdt in lange bochten mooi de lijn en hij laat merken dat hij graag een oor wil leggen. In kort en snel bochtenwerk presteert hij iets minder, da’s vooral te wijten aan de lange veerwegen die de strakheidsscore negatief beïnvloeden.
Gaat het er onderweg minder effen aan toe, dan filteren diezelfde veerwegen wel veel weg. Afhankelijk van je voorkeuren (strak bochtenwerk of comfortabel hobbelwerk) kan je de vering zowel vooraan als achteraan bijregelen.
Op de remmen vooraan kan ik niks aanmerken. Efficiënt, voorspelbaar, precies. Achteraan is de rem – zoals wel vaker – wat wazig. Trap je ‘m hard in, dan trekt de V-Strom soms een fractie van een seconde een streepje op het asfalt. Niet helemaal zoals het hoort dus. Gelukkig blijft het bij die fractie van een seconde.
Dat de designers een asfaltvreter voor oog hadden, valt op lange ritten niet te ontkennen. De V-Strom 1000 zit erg lekker. Het zadel is ruim bemeten zodat je naar voor of achter kan schuiven. Vooral achteraan biedt het zadel veel comfort, want daar loopt het breed uit. De benen zitten goed, de armen aangenaam breed. Wel jammer dat deze allroad met touringambities niet met een cardan komt.
Trillen maar
Grootste minpunt echter is het ruitje. Da’s redelijk groot en je kan tijdens het rijden gemakkelijk de hoek aanpassen. Sta je stil en heb je vijf minuutjes om te sleutelen dan kan je ook de hoogte van het ruitje aanpassen.
Helaas bleek dat voor mijn 1,82 meter echter allemaal verloren moeite, want ik had op de V-Strom veel last van turbulentie. Met wat zoeken naar de ideale stand van de ruit heb ik de turbulentie kunnen verminderen, maar het euvel was bijlange niet van de baan. Wie een paar uur in het zadel zit, zou wel eens met een pijnlijke nek, gevoelloos gedaverde neuspunt, hoofdpijn en fluitende oren uit het zadel kunnen stappen. Uiteraard allemaal afhankelijk van je eigen afmetingen.
Ook niet geheel trillingvrij is het zadel dat bij bepaalde toerentallen het achterwerk op een gratis trilplaatsessie trakteert. Maar storen zoals de trillingen van de helm doet dit bijlange niet.
Een ander pijnpunt van de V-Strom 1000: de kofferruimte. Of het gebrek daaraan. De koffers ogen mooi, je opent ze met je contactsleutel, en wie ze eraf haalt, hoeft niet tegen een lelijk kofferrek aan te kijken, maar daar houdt de goednieuwsshow op. Voor een weekendje eropuit pak je best zo zuinig mogelijk, want de koffers zijn erg klein.
Gelukkig houdt het lijstje van serieuze minpunten daar op en bewijst deze Suzuki een bijzonder aangename kilometervreter te zijn. Mocht ik niet zo’n last hebben van turbulentie en zou ik minder offroadplannen hebben, dan zou ik hem zeker durven overwegen als woonwerkmotor.
Ook op vlak van verbruik scoort hij trouwens goed. Ik kwam met m’n 1.200 kilometer op een week uit op een gemiddeld verbruik van 5,3 l/100 km. Ik had zelfs de indruk dat hij tegen het einde van de week zuiniger werd. Misschien omdat de motor maar net 3000 km op de teller had toen ik ‘m ging ophalen en zijn inrijperiode dus nog volop bezig is. 300 km met een tank is dus een haalbare kaart.
Besluit
De Suzuki V-Strom 1000 is een bijzonder aangename toermotor. Ja, toermotor. Oké, hij ziet eruit alsof je er elk terrein mee kan bedwingen, maar daarvoor mist hij de uitrusting. Asfalt is waar deze motor thuis hoort. Hem omschrijven als back to basics zou te ver gaan – met standaard tractiecontrole en een uitgebreide infodisplay krijg je meer dan het absolute minimum – maar overbodige tierlantijntjes of een zwik (op legale rijwijze) onbruikbare pk’s laat hij achterwege. Toch kan zijn motorblok aardig uit de voeten en zit het zadel bijzonder comfortabel. Als je geen last hebt van turbulentie (ik helaas wel), is dit een rasechte kilometervreter. Al zullen motards die veel weekendtrips plannen wel een ruimere kofferset moeten voorzien.
Pluspunten
+ Aangenaam motorblok
+ Zitcomfort
+ Geluid
Minpunten
– Turbulentie
– Kleine koffers
– Geen aanrader voor offroaders
Technische gegevens
Afmetingen, gewicht en inhoud
Lengte: 2285 mm
Breedte: 865 mm
Hoogte: 1410 mm
Wielbasis: 1555 mm
Grondspeling: 165 mm
Zadelhoogte: 850 mm
Rijklaar gewicht: 228 kg
Benzinetank: 20 L
Motor
Type: 90° V-Twin
Boring: 100 mm
Slag: 66 mm
Cilinderinhoud: 1037 cc
Koelsysteem: Vloeistofkoeling
Boring x slag: 100 x 66 mm
Compressieverhouding: 11,3:1
Klepaandrijving: DOHC, 4 kleppen per cilinder
Ontsteking: Digitaal, instelbare tractiecontrole
Starter: Elektrisch
Benzinetoevoer: Benzine-injectie, SDTV inlaatkelken
Smering: Wet sump
Vermogen: 101 pk @ 8.000 tpm
Koppel: 103 Nm @ 4.000 tpm / 74 Nm @ 8.000 tpm
Transmissie
Aantal versnellingen: 6
Finale reductie: Ketting
Koppeling: Nat, meervoudige plaat, kabelbediend, slipper assist
Chassis
Frame: Aluminium twinspar
Balhoofdhoek: 25,3°
Vering vooraan: Telescoop, KYB 43 mm, upside down, volledig instelbaar
Vering achteraan: Monoshock, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar
Veerweg voor: 160 mm
Veerweg achter: 160 mm
Remmen vooraan: Dubbele remschijf 310 mm met radiale Tokico 4-zuiger remklauwen & ABS
Remmen achteraan: Enkele schijf 260 mm met 1-zuiger remklauw & ABS
Band vooraan: 110/80R19M/C 59V
Band achteraan: 150/70R17M/C 69V
Pingback: Test: KTM 1050 Adventure | Jean Le Motard
Pingback: Kort getest: BMW F 800 GT | Jean Le Motard
Pingback: Test: Suzuki GSX-S1000F | Jean Le Motard
Pingback: 2015 in cijfers | Jean Le Motard