Een windscherm vol stickers, allemaal goed en wel, maar moet daar niet dringend een eigen sticker op? Et voilà, de allereerste Jean Le Motard sticker est arrivé. Een doosje vol, want op jouw windscherm is er vast ook nog plaats.
Wil je er een? Gewoon even je adres doorgeven, hier zo.
Als er één recent BMW model zich leent tot verregaande personalisatie, dan is dat uiteraard de R nineT. Dat werd al meermaals bewezen. Kijk maar naar het Belgische Blokbeest, de Impostor van El Solitario, deze vier Japanse customs of de Scrambler van Heiwa.
Ook de BMW Belux dealers stroopten de voorbije maanden hun custommouwen op. De uitdaging: een BMW R nineT Pure personaliseren met maximaal 5.000 euro aan opties en accessoires.
Het startschot van de R nineT Pure Dealer Clash werd in oktober gegeven. Deze week presenteerden 17 dealers hun creaties aan een tienkoppige jury waarin onder meer Harry Schmidt en Ulli Sengenberger (de twee designers van de BMW R nineT) en Steven De Caluwé (aka Mister Motokouture) zetelden. Dit is de top drie van de professionele jury:
1. The Hillclimb Racer door Winge Motors
2. MMM 1200 door Meeusen Motoren Meerhout
3. Concept 91 door Peter Motor Works
Alle motoren van de R nineT Pure Dealer Clash kan je nog tot 10 maart gaan bewonderen in de BMW Brand Store (Waterloolaan 23, 1000 Brussel), alle dagen open behalve zondag van 10u tot 18u30. Toegang is gratis.
Bekijk je de 17 customs liever vanuit je luie zetel? Hieronder vind je de overige 14 motoren. Voor nog meer foto’s Lees verder
“Zeg Jean, moet ik niet eens een motor voor u testen?” “Regelt ge mij ook ‘s een motor voor zo’n circuitdag, Jean?” Spontaan solliciterende motorvrienden heb ik in overvloed. Niet dat ik dat erg vind, maar als ik antwoord: “Geen probleem, maar ik wil achteraf wél een uitgeschreven verslag”, dan wordt het stil. Tot onlangs. Jan F diende me van repliek. En zo komt het dat Jean Le Motard van een soloblog transformeert tot een teamblog.
Het eerste artikel van Jan F – over een trialtraining bij een tienvoudig trialkampioen – staat intussen online. Maar wie is Jan F? Wat doet hij? Wat drijft hem? Tijd voor een interview.
Dag Jan, wil je jezelf even kort voorstellen?
Jan F: Ik ben dus Jan. 42 jaar. Geboren en getogen in de Antwerpse Kempen. Uitgeweken naar Gent. Baard. Soms geen baard. Nogal een motorfreak.
Ik maak mezelf graag wijs dat er nog andere leuke dingen te doen zijn, buiten het motorrijden. In mijn hoofd maak ik dan plannen om te gaan mountainbiken of wandelen. Maar om een of andere reden heb ik altijd een excuus om toch op een motor te springen.
Enkel voor een verre reis laat ik de tweewieler staan, want een beetje wereldburger ben ik wel. Als ik kan duiken op zo’n reis, ben ik echt content. Moto’s, reizen en duiken in de tropen zijn mijn passies.
Wanneer is jouw motorverhaal gestart?
Jan F: Op de dag dat ik 16 jaar werd. Al mijn kameraden waren een beetje ouder en reden al met brommertjes toen ik nog met de fiets moest volgen. Ik wilde met mijn eigen Honda Camino kunnen rijden. Ik heb twee jaar vakantiewerk gedaan om die te kunnen betalen.
Niet veel later staken we er een andere cilinder in. Uiterlijk niks aan te zien, snel reed dat wel. Te snel. Twee weken voor mijn achttiende verjaardag werd ik gepakt door de politie en was het gedaan met de Camino.
En daarna ging je voor het echte werk?
Jan F: Inderdaad. Ik vier dit jaar de twintigste verjaardag van mijn motorrijbewijs. Heel erg veel reed ik overigens niet, die eerste jaren. Te veel andere hobby’s. Te weinig interesse van het lief. Op het moment dat er een zoon bij kwam werd de motor helemaal niet meer van onder het stof gehaald.
De laatste jaren is dat serieus veranderd. Enkele gebeurtenissen in mijn leven maakten van de motor zo’n beetje mijn therapie. Dat waren de enige momenten waarop ik alles even kon loslaten en aan niets anders moest denken. En dat deed ik dan ook vaak. Zalig.
Ondertussen Lees verder
40.335 km gereden (29.080 km met m’n BMW F 800 GS, 11.255 km met testmotoren)
123 dagen met de motor gaan werken
8 motoren getest: BMW R 1200 GS Rallye, BMW R nineT Urban G/S, Ducati Multistrada 950, Husqvarna 701 Enduro, Triumph Street Triple RS, Triumph Tiger Explorer XRt, Yamaha SCR950 en Yamaha Tracer 900.
4 keer gevallen (3 keer offroad, 1 keer langs de road)
3 motortrips gemaakt (Ardennen, Morvan en Alpen)
3 keer op onderhoud geweest (40.000, 50.0000 en 60.000 km, telkens bij Peter Motor Works)
2 keer nieuwe banden gelegd (eerste keer Wild, tweede keer een PiMi-combo)
2 cursussen gevolgd (de trialinitiatie via Clubmot en de Basiscursus van Centrum voor Motorbeheersing)
1 keer op circuit gaan rijden
0 ongevallen gehad
De vorige rondetafelbijeenkomst van de Alpenridders leverde heel wat plannen op, en er werden ook redelijk wat van die plannen waargemaakt dit jaar. Dus deden we dit jaar gewoon opnieuw een plannensmeedsessie. In Affligem deze keer, met 10 van de 13 Alpenridders rond de tafel. Mooie opkomst. Benieuwd wat we van ons lijstje concreet gaan maken in 2018.
Nog aanraders? Laat gerust een commentaartje achter.
Welke testmotoren me dit jaar het meest bevielen? Hier zijn m’n drie favoriete testmotoren van 2017.
3. Ducati Multistrada 950
De strijd om de derde plek was hevig. Zware battle tussen de Yamaha Tracer 900, de Triumph Tiger Explorer XRt en de Ducati Multistrada 950. De Tracer schittert met z’n fijne driecilinder en speelse rijkarakter, terwijl de Tiger Explorer je inpakt met comfort en technologie.
Maar het is de Multistrada 950 die de bronzen plak pakt, gewoon omdat hij zich mooi tussen de twee bevindt. Niet de meest speelse, niet de meest comfortabele, maar wel een pittig, perfect handelbaar motorblok, knappe looks, een zeer uitgebalanceerd rijgevoel en goede wendbaarheid. Als twee honden vechten om een been …
Het testverslag van de Ducati Multistrada 950 vind je hier.
2. BMW R 1200 GS Rallye
Al jarenlang is de 1200 GS een van de zoetste broodjes in de motorentoonbank. Dat heeft gevolgen. Je ziet ‘m overal en dan jaag je al eens mensen tegen je in het harnas. “Saai! Eenheidsworst!” roepen ze dan. “Iets waarmee iedereen rijdt, dat moet ik niet. Ik wil uniek zijn!”
De noppen van de Anakee Wilds waren bijna verdwenen, in het midden van het loopvlak toch. 21.102 km hebben ze gedaan. De voorband nog niet helemaal bandenkerkhofklaar, de achterband ver op.
De eerste paar duizend km’s was ik niet erg tevreden van deze Michelins. Ze gaven het gevoel dat ze al vanaf de eerste kilometer vierkant waren gereden. Duwen om ze in de bocht te krijgen en dan plots het kantelmoment. Nogal vervelend. Paar keer gezworen dat dit m’n eerste en tegelijk laatste set Anakee Wild zou zijn. Gelukkig verdween die vierkante ervaring uiteindelijk.
Nu moet ik me echter bedenken. Na de – eerlijk gezegd te lange – inrijperiode doet de band het zeer goed. Goeie grip, wat vooral opviel op natte stroken hersteld wegdek. De achterkant op Heidenau K60 en Continental TKC 70 werd er zenuwachtig van, de Wilds behielden makkelijker hun cool. Daarnaast kwam na het inrijden het vierkante gevoel nooit terug, iets waar ik met andere banden wel altijd last van kreeg.
Tijd voor vers rubber dus. Deze keer wou ik geen allroadband, want ik heb deze winter niet direct modderploeterplannen. En bovendien heb je aan een band à la TKC 80 of Anakee Wild eigenlijk niks in zo’n bad vettigheid. Het was lang geleden – van 2013 om precies te zijn – maar het mocht weer een 100% baanband worden.
Tijdens mijn zoektocht naar een geschikte band kwam ik toevallig uit bij Lees verder
Jean Le Motard 