Het was op een druilerige winterdag dat ik, mijmerend over het komende motorseizoen, aan Jean liet weten dat ik eens iets anders wilde. Geen doorsneekoek of eenheidsworst. Een specialleke.
“Ik wil een maxi-scooter testen”, zei ik.
Toen werd het even stil, ten huize de redactie.
”Jij wilt een scooter testen?”, vroeg Jean.
“Ja”, antwoordde ik.
“Een scooter?”
“Ja”.
Opnieuw stilte.
“Welke dan?”

Ik ken niks van maxi- of mini-scooters. Op de Brusselse ring laveren ze filterend de file door. In en rond de grote steden krioelt het er van. Dus wou ik wel eens zo’n maxi-scooter testen. Maar welke?

Al gauw kwam ik uit bij de Honda X-ADV. Niet zomaar een scooter, maar eentje die beweert zich in een geheel eigen klasse te bevinden. Een motorfiets met de zithouding en het comfort van een scooter.

Honda deelt de X-ADV in bij zijn adventure-modellen. Het doet dat door de X-ADV enkele allroad-eigenschappen mee te geven: een groter voorwiel dan bij klassieke scooters, instelbare vering voor en achter, uitschakelbare tractiecontrole, handbescherming en een mooi digitaal dashboard in de stijl van een CRF450 Rallye. Het geheel ziet er in ieder geval geslaagd uit, met zijn stoere “armoured” kleurenstelling en geblokte Bridgestone banden.

Motor of scooter?

Al van bij de eerste meters merk ik hoe wendbaar de X-ADV is. Ideaal voor in de stad, hier speelt hij deze scootertroef optimaal uit. Het is wel even wennen aan de zithouding: rechtop en met een breed stuur: dat ken ik van op adventuremotoren. Voeten naar voor en niks tussen de benen: dat ben ik niet gewoon. Lang duurt het niet of ik weet niet beter en gooi de scooter van links naar rechts. Bij een stop aan een cafeetje kan de helm makkelijk in het 21 liter grote opbergvak onder het zadel.

Wanneer ik de stad verlaat en het tempo omhoog kan valt dan weer de stabiliteit op. Hier speelt hij zijn motortroeven uit. Toeren lukt goed met de X-ADV. Het scherm is in vijf standen verstelbaar waarbij niet alleen de hoogte maar ook de hoek wijzigt. De middelste stand was de beste voor mij.

De handkappen – identiek aan die van de Africa Twin – leiden de wind goed weg van je handen en de handvatverwarming heeft eveneens vijf standen (de laatst gekozen stand wordt onthouden bij het uitzetten van de motor). Het dashboard is redelijk reflectie-gevoelig bij directe zoninval maar is goed afleesbaar, zowel overdag als ‘s nachts.

DCT en co

Het 745 cc parallel tweecilinderblok levert 54 pk en 68 Nm. Voldoende om kwiek mee te rijden. De X-ADV is uitgerust met Honda’s befaamde Dual Clutch Transmission. De verhoudingen zijn zo gekozen dat hij fluks reageert bij lage toerentallen en mooi rustig draait bij hogere snelheden. Je kan kiezen tussen de normale D-mode of de sportieve S-mode. Die D-mode staat voor Drive, maar kon net zo goed “doods” heten, al is dat te oneerbiedig. Het is wel zo dat hij in de Drive-mode heel erg vroeg opschakelt en heel laat terugschakelt, ook bij vol gas acceleren. Daardoor treedt er soms een dood moment op waarin helemaal niks gebeurt.

Dat doet de S-mode veel beter: bij iedere input van het gashendel reageert de transmissie voldoende snel. Gebruik je samen met de S-mode de flippers om manueel een versnelling hoger (lang recht stuk) of lager (vlak voor een bocht) te tikken dan is het resultaat een uiterst efficiënte en comfortabele half-automaat. De DCT kan ook op M (van manueel) gezet worden zodat je zelf de versnelling kan kiezen.

Wat geluid betreft kon de X-ADV me minder overtuigen. Ondanks de optionele dedicated Termignoni-uitlaat blijft hij teveel als een brommer klinken.

De spiegels verdienen een aparte vermelding want het zijn de beste spiegels die ik ooit op een motorfiets aantrof. Ondanks de trillingen die wel degelijk in het stuur aanwezig zijn bieden de spiegels op ieder moment een kristalhelder beeld.

De remmen doen meer dan voldoende hun werk en bevinden zich allebei op het stuur: links de achterrem, rechts de voorrem. ‘t Is dus toch een echte scooter. Hierdoor kan je heel gedoseerd zowel voor- als achterrem bedienen, al grijpt bij gebruik van beide tegelijkertijd het ABS achteraan snel in.

Dat doet ook de tractiecontrole wanneer deze op de standaard stand 2 staat. Ruwe schokken zijn dan je deel. Gelukkig kan je door middel van een aparte knop de tractiecontrole op stand 1 of zelfs helemaal uit zetten.

Avontuurtje

Wil je stiekem in het bos een avontuurtje beleven met deze Japanse schone dan moet je de G-knop beroeren. Deze G-knop kennen we van op de Africa Twin en staat voor “gravel”. De X-ADV past dan de tractiecontrole aan zodat deze afgestemd wordt op offroad-gebruik. ABS blijft volledig ingeschakeld en kan niet uitgeschakeld worden.

Offroad rijden doe je best rechtstaand en dat kan met de optionele aluminium voetsteunen. De staande houding op de X-ADV is zo goed dat ik mezelf erop betrapte recht te staan voor iedere vluchtheuvel. Bovendien kan je dan ontzettend makkelijk de motor sturen door simpelweg je gewicht te verplaatsen. De kleinere wielen (voor 17 inch en achter 15 inch) en beperkte veerweg belemmeren het ruigere offroadwerk maar een gravelpad moet je zeker niet links laten liggen.

De aparte voetsteunen zijn ook ideaal om een actievere zithouding aan te nemen: je blijft rechtop zitten maar je benen vallen dan in een voor motards meer vertrouwde plooi. Al heb je nog steeds geen tank tussen je benen om je aan vast te klampen. Dat blijft een vreemd gevoel wanneer je grotere hellingshoeken maakt in het betere bochtenwerk.

Paria in eigen motorland

Motorrijders groeten geen scooterrijders, mocht ik zelf ervaren. Zelfs aan een rood licht werd me geen blik gegund, laat staan dat er een knik of een babbel af kon. Ik voelde me als een paria met motor-lepra. Ook mijn vaste motormaatje bevestigde: “Ik groet geen scooters. Dat zijn wannabe motards!”.

Persoonlijk groet ik alles wat van dicht of ver op een tweewieler lijkt, van de stoere, vol getatoeëerde Hell’s Angel tot de buurjongen op zijn niet-van-echt-te-onderscheiden Chinese Dax. Rijden op de X-ADV is wel degelijk motorrijden. Alle sensaties van motorrijden zijn aanwezig en met zijn capabele stuurgedrag en vinnige blok laat hij zelfs veel van die “echte” motards een poepje ruiken. Hoog tijd dus om ook de scooters op te nemen in de motorfamilie.

Besluit

Of ik overtuigd ben van het unieke concept van de Honda X-ADV? Absoluut. Of ik snel een X-ADV zal kopen? Waarschijnlijk niet. Dat komt niet omdat deze alleskunner me niet bekoorde. Integendeel. Ik heb ontzettend veel plezier gehad op de mooie X-ADV en bleef nieuwe mogelijkheden ontdekken. Mocht ik aan de rand van de stad wonen en iedere dag de file moeten trotseren, dan stond er lang eentje in mijn garage. Maar da’s niet het geval. Voorlopig toch niet …

Fotografie: Kenny VH

Pluspunten

+ Het is een motor!
+ Avontuurlijk concept dat werkt
+ Top afgewerkt, zoals we van Honda gewoon zijn

Minpunten

– Het is een scooter!
– Ruwe afregeling van tractiecontrole
– Slappe D-mode van de DCT

Technische specificaties

Motorisatie

Boring x slag (mm): 77 x 80
Brandstofsysteem: PGM-FI
Compressieverhouding: 10.7:1
Cilinderinhoud (cm3): 745cc
Motortype: Vloeistofgekoelde L2, SOHC
Max. Vermogen: 40.3 kW (54 pk) @ 6,250 opm
Max. Koppel: 68Nm @ 4,750 opm
Oliereservoir: 4.1 L
Startsysteem: Elektrisch

Velgen

ABS System: 2 kanaals ABS
Wielophanging achter: Prolink met schokbreker met instelbare veervoorspanning
Banden voor: 120/70 R17
Banden achter: 160/60 R15
Velgen voor: 17 inch
Velgen achter: 15 inch

Afmetingen en gewicht

Balhoofdhoek: 27°
Afmetingen (L×W×H) (mm): 2245x910x1375
Frame type: Diamant staal
Tankinhoud: 13.1 L
Grondspeling: 162mm
Rijklaargewicht: 238 kg
Zithoogte: 820 mm
Naloop: 104 mm
Wielbasis: 1,590mm

Aandrijving

Koppeling: Natte meerplaatskoppeling met Hydraulic Dual clutch transmission (DCT)
Eindoverbrenging: Ketting
Aantal versnellingen: zesversnellingsbak

Instrumenten en Electrics

12V contactpunt: ja
Instrumenten: Digitaal
Koplamp: LED
Achterlicht: LED
Accu (VAh): 12V-11.2AH