Het ene moment verklaar je nog je liefde aan je motor en denk je er nog duizenden kilometers mee te rijden. Het volgende moment pik je die motor op na een onderhoud bij je garagist, en zie je toevallig iets dat je aandacht trekt. Even kijken. Wat vragen stellen. Polsen of een proefritje kan. En daarvan terugkomen met een kriebel in de buik.

En zo komt het dat ik – véél sneller dan ik een paar weken geleden zou durven voorspellen – mijn BMW F 650 GS heb verkocht en ik sinds deze middag rondrijd met een BMW F 800 GS. Zo’n knappe geel-zwarte.

Nee, geen nieuw exemplaar. Past niet in het budget. Tweedehands, uit 2009. Op de teller: 21.150 km. Redelijk wat opties, onder meer verwarmde handvaten, handprotectoren, valbeugels, carterplaat, stuurverhogers, koplampbeschermer en comfortzadel. Bruikbaar spul voor mijn gebruik. Redelijk scherp geprijsd ook, vooral omdat hij wat littekens van offroadritten draagt. Stoort me niet, want ik heb dezelfde plannen.

Trouwens ook even zitten twijfelen of ik niet gewoon mijn 650 GS zou houden, puur voor offroadfun, en een niet te dure, tweedehands toermotor erbij zou kopen voor woonwerkverkeer. Maar waarschijnlijk doe ik te weinig offroaduitstappen om de dubbele kost (verzekering, taks, enzovoort) te verantwoorden. Hoewel ik me ook wel zag rondbollen met een BMW K 1200 GT of zo. Afijn, ’t is de 800 GS geworden en love is in the air. Met hopen.

Update 29/3/2022: Maak kennis met z’n opvolger.