M’n 650 GS moest een paar keer meer dan verwacht overnachten bij Peter Motor Works, dus kreeg ik een BMW F 800 R mee als vervanger. Nee, niet het nieuwe 2015-model, maar de vorige R die geïntroduceerd werd in 2009. Een rode met net geen 20.000 km op  de teller.

De F 800 R is de kleinste naked van BMW. De parelleltwin van 798 cc levert 90 pk af en 86 Nm koppel bij 6000 toeren. Al vanaf de eerste meters valt op dat dit een speels beestje is. Niet zo speels als de Triumph Street Triple R, maar ook de BMW daagt je uit. De Triumph heeft het voordeel van z’n 3de cilinder, wat hem over het hele toerenbereik veel punch geeft. Niet dat het de BMW aan veel ontbreekt. Hij kan in alle toeren vlot weg, maar vooral met de toerennaald richting rood kan je ‘m flink op de staart trappen. Het lijkt wel of z’n adem niet op kan. Agressief, zoals de Ducati Monster 821, wordt deze BMW echter nooit. Op een onverwachte wheelie (zoals de Ducati) zal hij je niet trakteren, al voel je ‘m wel licht in de neus worden als je de gas snel opendraait. En in tweede doortrekken tot 120 is ook geen probleem.

Dat brede bereik in tweede is erg makkelijk tijdens het filefilteren. Schakelen? Niet nodig. Z’n geluid speelt dan ook in je voordeel. In lage toeren produceert de BMW F 800 R een mooie brom, vanaf 6000 toeren word je op gehuil getrakteerd. Niet zo verslavend als het geluid van de eerder genoemde Triumph, maar deze BMW doet z’n best. En als een (autorijdende) collega je vertelt dat hij je ’s morgens in de file heeft horen aankomen, dat klinkt toch als muziek in de oren?

Minder leuk is z’n nukkige karakter in eerste en tweede. Hij reageert heel (ja, té) bokkig op de gas, wat bij traag rijden op een slecht wegdek ronduit onaangenaam is. Z’n vering corrigeert dit niet. Oké, op een naked ga je geen hoogpoterveerwegen verwachten, maar op de F 800 R nijp je best de (overigens uitstekende) remmen dicht voor je een vluchtheuvel neemt, ofwel moet je je kont heffen.

Ga je hard, dan merk je dat z’n rechtuitstabiliteit niet perfect is. De voorpartij voelt te lichtvoetig aan en gaat trillen als de wind tegen zit.

Verder is deze F 800 R een heel beschaafde jongen, hoewel zijn stoere looks en kenmerkende koplamp misschien anders doen vermoeden (jammer trouwens dat het 2015-model een bravere koplamp kreeg). Het verbruik tijdens de 4 dagen dat ik ermee reed kwam op een mooie 4,9 l/100 km, het zicht in z’n (niet helemaal trillingsvrije) spiegels is ronduit goed, z’n tellerpartij is zeer informatief, de knoppen overzichtelijk en handig geplaatst, schakelen doet hij perfect, en hij zit voor een sportief ogende naked ook best comfortabel.

Maak je een vergelijkende test tussen de BMW F 800 R, de Triumph Street Triple R en de Ducati Monster 821, dan heeft de BMW het minst uitgesproken karakter van het trio. Alledrie zijn het speelse en punchy nakeds, maar de Triumph is duidelijk de speelvogel van de drie terwijl de Ducati een ongeleid projectiel is. Wat de BMW dan is, daar ben ik nog niet uit na deze korte test. Wordt vervolgd met het 2015-model?