Mijn BMW F 650 GS mono moest binnen wegens versleten lagers in de achterveer en -as. Antwerp Moto Store sloot onlangs de deuren, dus ging ik om praktische redenen naar BMW Brussels Motorrad, en niet naar het kersvers geopende Meeusen Motoren Antwerpen. De Brusseleirs gaven me een BMW F 650 GS twin mee als vervangmotor. 300 km mee gereden, goed voor een kort testverslag.

De BMW F 650 GS twin volgde de mono op in 2008. Het kleinste enduromodel van BMW kreeg er niet alleen een cilinder bij, maar ook meer pk’s (van 50 naar 71) en meer cc’s (van 652 naar 798). Dat verschil is direct voelbaar: de 650 GS twin is een pak vinniger. Agressief kan je ‘m echter niet noemen, daarvoor rijdt hij te smeuïg. In eerste en vooraan in tweede reageert hij wel heel bokkig op bruusk gashendelgedraai.

Als je van een 650 mono op een 650 twin stapt, merk je onmiddellijk het hogere zadel op. Ik kan nog steeds met beide voeten plat op de grond, maar wie minder cm’s meet moet het mogelijk met minder comfort doen.

Je zit ook iets meer voorover, waardoor de twin sportiever aanvoelt, terwijl de mono meer relaxed rechtop rijdt.

Verdere pluspunten die ik noteerde t.o.v. de BMW F 650 GS mono, naast de pittigere motor:

– Handvatverwarming die duidelijk meer warmte afgeeft dan die op mijn mono. Een uurtje autostrade aan 5°C pijnigt de vingers evengoed maar is net te doen.
– De koplamp geeft een flinke lichtbundel. De switch van een gloeilamp op de mono naar een halogeenlamp op de twin is opmerkelijk. Wat moet dat met xenons geven?!
– De twin maakt geluid. Iets wat je van de mono moeilijk kan zeggen. Voor het ietwat nasale, knorrige geronk zal je niet direct vallen, maar beter dan de mono is het alleszins. En je kan je al eens laten horen als dat nodig is. In de file bijvoorbeeld.
– 6 versnellingen betekent meer comfort aan autostradesnelheden (de mono heeft 5 versnellingen). De 650 GS twin is heel vergevingsgezind als je een of meer versnellingen te hoog of te laag zit. En de versnellingsindicator op het digitale dashboard: superhandig.

Er zijn echter ook minpunten:

– De pinkers zijn serieus wennen als je van een 650 GS mono komt. Naar links pinken: knop op de linkerkant van het stuur. Naar rechts pinken: knop op de rechterkant van het stuur. Pinkers uitschakelen: andere knop op de rechterkant van het stuur. Vooral die laatste knop word je maar niet gewoon (300 km was in mijn geval toch niet genoeg), en doordat de knop – voor mijn duim tenminste – net te ver naar links staat, los je soms ongewild het gas. Ergonomische fail in mijn ogen.
– De naald van de snelheidsmeter is behoorlijk dik. Je moet al goed kijken om het verschil tussen 120 en 125 km/u te zien.
– Z’n looks maken ook van deze 650 geen hartenbreker.

En nu niet direct naar een BMW Motorrad dealer voor een 650 GS twin, want de productie ervan stopte in 2012. Opvolger is de BMW F 700 GS. Voor wie zijn endurofun graag wat lichter heeft, is er trouwens de BMW G 650 GS. Opnieuw een monocilinder van 652 cc. Op de Belgische BMW Motorrad website wordt er in alle talen over gezwegen, bij de Noorderburen gelukkig niet. Maar als je lief vraagt aan een Belgische verdeler zal hij je er wel eentje bestellen.