Liefste BMW F 650 GS,

Twee jaar geleden liepen we elkaar tegen het lijf. Geen liefde op het eerste gezicht. Maar mijn verstand zwichtte. En mijn hart ontdooide uiteindelijk ook.

Want je bent niet de rapste, niet de knapste, niet de comfortabelste. En na een week testrijden met een ander is het wennen. Elke keer weer.

Het voorbije jaar echter, een nieuw gevoel. Dat het thuiskomen is, na zo’n testweek. Dat je er bent. Altijd. Mijn trouwe trawant. Ook al ga ik soms op stap met een ander. Schuim ik stiekem een tweedehandssite af. Krijgen concurrenten complimenten.

Ik ken je. Weet wat je kan. Wat niet. Je kleine kantjes. Je geluid, zo sexy als Maggie De Block in bikini. Je handvatverwarming, nooit heter dan een kop thee van twee uur geleden. Je remmen, bijtgraag als een tam konijn met tandpijn. Je acceleratie, opwindend als een roestige kermisattractie.

Maar dat belet ons niet. Voluit genieten doen we. Samen vastzitten in de modder. Samen tegen de grond gaan. Samen kou lijden en zitten zweten. Velden doorkruisen, files doorklieven, trappen aftotteren. Dat schept een band. Dus nee, ik wil nog niet van je af. Wij, wij blijven nog even samen.

Liefs,

Jean