Vorig jaar hadden Jean en ik ons kostelijk geamuseerd op de trialinitiatie van Clubmot. De beslissing was dan ook rap genomen toen een van mijn motorgekke vrienden liet weten dat er nog plaats was voor een trialdagje bij Alex van den Broek in Breda. Inschrijven! En wel onmiddellijk!

Maar euh … wacht eens even. Die Alex van den Broek, die werd toch meer dan tien keer Nederlands trialkampioen? En daar gaan wij les van krijgen? Jemig. En trialen in het midden van januari? Een beetje geluk met het weer moet je dan wel hebben.

Dus vorig weekend stonden we er, op het terrein van MSC Breda. Neen, het regende niet. Ja, het was koud. Maar van trialen krijg je het warm. Ideaal dus.

Vijf Montesa trialbrommers stonden ons netjes op een rij op te wachten. Viertaktjes, van 250 en 260 cc. We waren uiteindelijk met z’n tienen, dat werd dus afwisselend de oefeningen doen.

Bij een warme kop koffie in een eveneens warme container achteraan op het terrein handelden we eerst het papierwerk af en gaf Alex een korte inleiding tot deze – in zijn woorden – “trial cursus training clinic”.

Daarna konden we eindelijk aan de slag. De hele dag zou Alex eerst alles uitleggen en voordoen. Vervolgens was het aan ons, en stuurde Alex bij waar nodig. Op een manier die heel begrijpelijk was. En hij nam er zijn tijd voor.

We begonnen met wat heen en weer rijden. Rechtstaand uiteraard, want die dingen hebben geen zadel. Voor de vrienden met wat enduro-ervaring geen al te grote stap, voor de newbies al meteen best lastig.

Toen iedereen dit een beetje onder de knie had, werden de kegels bovengehaald. Lap, weeral achtjes draaien of wat? Altijd maar weer achtjes draaien, bij eender welke cursus of opleiding die je volgt. Maar het dient gezegd: het is en blijft de perfecte basis om een motor te leren beheersen. En op zo’n trial is het echt wel leuk. Achtjes, een korte zigzag, over een plank rijden. Bij de ene lukte het al beter dan bij de andere. En de individuele tips van Alex hielpen enorm. Je merkte meteen dat wanneer je dat binnenste been strekte, je bocht inderdaad een pakje korter kon. Tof!

De voormiddag sloten we af met een rondritje over het terrein. Als kuikentjes achter moeder Alex aan. Het eerste rondje nog makkelijk. Al was die eerste keer in de lengte over een dikke treinbiels rijden best spannend! Het tweede en derde rondje waren iets uitdagender zodat uiteindelijk iedereen echt moeite moest doen om het er goed van af te brengen. Zo leer je tenminste bij!

Het terrein was trouwens behoorlijk indrukwekkend. Een groot stuk bos vol met heuvels en kuilen. Overal lagen, stonden en leunden obstakels naast, op of tegen elkaar. Van balken en stenen tot rotsen en betonnen rioolbuizen. En de bomen stonden soms wel erg dicht bij elkaar. Kortom, het soort terrein dat je beste maat in z’n tuin zou moeten hebben, zodat jij er kan gaan spelen.

De lunch nuttigden we aan een lange tafel in de container: Hollandse zachte broodjes met ter plekke gefrituurde curryworsten en vleeskroketten, beleg en kaas, sauzen, drank … En dat à volonté. Super geregeld en nog gezellig ook.

De namiddag startten we met een opwarmritje om er weer in te komen. Daarna werden de kegels uitgezet. Deze keer voor een parkoers waar alles in zat dat we tot dan toe gedaan hadden. Korte bochtjes, héél korte bochtjes, balken dwarsen en langsen, draaien op een helling. Echt leuk. En voor de meesten meer dan lastig genoeg. Je zag duidelijk dat Alex het niveau van de groep supergoed kon inschatten. En: zo zag je ook meteen hoeveel vorderingen de meesten van ons maakten op zo’n dag. Af en toe werden er dan ook vuistjes uitgedeeld wanneer die bocht tussen die drie bomen eindelijk lukte: Yes!! De sfeer zat goed.

De laatste oefening was weer een rondrit. Alex vroeg deze keer aan een van de habitués op het terrein om voor te rijden, onder het motto “Zo leert die dat ook”. Wij daar achteraan. Alleen deed die een rondritje op het niveau van de beteren onder ons, in plaats van het niveau aan te passen voor heel de groep. “Foutje”, volgens Alex. En zo namen sommigen van ons een hindernis die onmogelijk leek, maar met meer geluk dan kunde toch zonder schade gerond werd. Cool!

Als klap op de vuurpijl – en alleen op vraag van onszelf – sloot Alex de dag af met een demonstratie. Jezusmina, wat die op zo’n trial doet is echt niet te geloven! Zelfs de gasten die elders op het terrein aan het trialen waren, stopten even. Ze stonden erbij en keken ernaar.

Moe maar erg voldaan reden we huiswaarts. We wisten het al tijdens de middagpauze, en tijdens de terugrit wisten we het helemaal zeker: hier komen we gegarandeerd terug.

Alex geeft naast trialtrainingen ook enduro-opleidingen, in alle maten en vormen. Op een terrein in de buurt, tijdens een rit, in Bilstain … Alles kan. Als je ook zo’n dagje trial (of iets anders) wil doen, kijk dan op z’n site of Facebookprofiel voor data. Of mail gewoon naar Alex. Groepen van 6 tot 12 kunnen bij hem terecht. En als je het zoals wij in de winter doet, krijg je nog eens korting ook. Wij betaalden 103 euro de man. Leuk meegenomen!