Zondag stond nog eens een dagje offroad op het programma. Afspraak om 9 uur in Sint-Martens-Latem voor Peter D’Haese goes Endurofun, editie 2014. Dat het een gemakkelijke route zou worden, werd vooraf verkondigd. En toen gooiden de weergoden een paar bakken water voor de wielen. Het leek wel een herhaling van de Endurofun Lenterit 2014.

Het begon nochtans bedrieglijk eenvoudig. Met meer asfalt dan de Lenterit. Maar de offroad stukken werden steeds pittiger. Trappen afrijden (de carterbescherming heeft z’n dienst gedaan), diepe plassen doorwaden (waar zijn mijn wielen?!), vastzitten in de modder (hey jongens, kom eens duwen!).

Binnen de kortste keren stond iedereen nat in het zweet. De asfaltstroken waren dan ook welkom om even op adem te komen.

Behoorlijk wat modder, dat betekent: valpartijen. Zoals deze jongen, met de spectaculairste holderdebolder van de dag:

Hij kwam er gelukkig met de schrik, een deuk in het ego en wat krassen op z’n tank van af.

Bij mij is de moto deze keer maar één keer tegen de vlakte gegaan. Voorwiel in het linker modderspoor, achterwiel koos rechts, corrigeren lukte niet door de diepe sporen … en daar ging-ie.

Uiteindelijk een rit gedaan van 140 km. Rond 9u15 vertrokken, pas om 18u30 aan de finish. Mooie route door de Vlaamse Ardennen. Heuvels, velden, bossen, we hebben het allemaal gehad.

Technisch gezien was de Lenterit moeilijker. Bemodderde kasseienruggen die afglijden naar moddergeulen hebben we zondag bijvoorbeeld niet gezien. Af en toe kregen we zelfs een strookje propere gravel voor de wielen.

Ook weer aan wat dingen kunnen werken. Vooral leren tegen je instincten in te gaan. Niet kijken naar het probleem vlak voor je wielen, maar in de verte kijken. Niet vertragen voor een hindernis maar net een beetje gas bijgeven. Opmerkelijk hoeveel makkelijker alles gaat als je zo rijdt. Een gewoonte is het nog niet, dus het is constant focussen.

En het bleek nog maar eens dat mijn straatbanden niet ideaal zijn op onverhard. Volgend setje zal wellicht de Heidenau K60 Scout worden, daar hoor ik goeie dingen van. Geen pure offroadband, maar iets tussen straat en offroad in. Want ik doe nog altijd vooral baankilometers.

Mijn 650 GS daarentegen bleek weer een prima offroad werkpaardje. Licht en makkelijk onder controle te houden, zeker als ik sommigen zag zwoegen met hun 1150 of 1200 GS.

Het was weer een leuke (én vermoeiende) offroaddag die naar meer smaakte. Na de zomer wellicht een Type 2 cursus gaan volgen om de techniek verder bij te schaven. Voor nu: merci aan Endurofun en Peter D’Haese voor de fijne organisatie.

Patrick Vandenbulcke en Paul Van Nieuwenhuyze hadden een camera mee en maakten dit filmpje:

Afsluiten doen we een paar foto’s van Endurofun zelf. Je kan me een aantal keer spotten (zoek de oranje helm). Bekijk de volledige fotoset van Endurofun hier.