Niet gevallen in plaats van drie keer te vallen. Geen spierpijn achteraf in plaats van het de dagen erna overal te voelen. Genoten, veel bijgeleerd en meer zelfvertrouwen gekregen in plaats van vooral zitten te zweten en te zwoegen.

Maar laat ons beginnen bij het begin.

Na de Lenterit vorige maand was het zonneklaar dat het mij aan offroadtechniek ontbrak. Ik dus zaterdag naar de offroadcursus van Endurofun, de type 1.

Start om 9 uur. Koffie, ontbijtkoeken, kennismaking met de andere deelnemers en een hap theorie (de belangrijkste verschillen tussen de diverse motoren, zit- en stahouding, welk pad te kiezen, hoe je speelt met gas, koppeling en achterrem, hoe je schakelt zonder te ontkoppelen …).

Tegen 11 uur zaten we op de motor. In tegenstelling tot vorige keer geen modder en gladde kasseien, maar droge paadjes, grind en heel af en toe zelfs een beetje zand. Dag en nacht verschil!

Het gezelschap bestond uit een allegaartje motoren: 2x BMW F 650 GS, BMW F 800 GS, BMW R 1150 GS en GSA, BMW R 1200 GS en GSA, Suzuki DR650, Honda Varadero, Suzuki V-Strom … Na de Lenterit maakte ik de opmerking dat de 1150 GS-rijders het niet makkelijk hadden met hun zware machines op de modderpaadjes. Dat probleem leek zaterdag onbestaand, met dank aan de weergoden.

We reden in twee groepjes (telkens 6 deelnemers plus een instructeur) en deden een route in D-systeem, met geregeld een stop voor kleine oefeningen. Dat begon vrij makkelijk: rechtopstaand steeds kleinere cirkels en achtjes draaien, borduren op en af rijden.

Tijdens de lunchbreak werd er gepraat over – hoe kan het ook anders – motoren, bandenkeuze en accessoires, en maakten Bart en Maja ons warm voor hun Pyreneeënreis.

In de namiddag bouwden we al snel op naar het stevigere werk: abs uitschakelen en slippen met achter- én voorwiel, driftend uit een bocht komen, een stevig hellinkje op en af rijden. Eerst kregen we een demonstratie van hoe het moet om daarna zelf (en meestal met dichtgeknepen billen) het trucje te herhalen. Al bij al oefeningen die goed te doen waren als je weet wat je juist moet doen en waarop je moet letten. Het driften in de bochten is nog een werkpuntje voor mij, de rest lukte al vrij aardig.

Tegen half 5 eindigde de rit (zo’n 80 km op de teller) en werd er nagebabbeld. Topdag als je het mij vraagt. Veel geleerd en veel zin om de opgedane kennis binnenkort nog eens offroad te gaan toepassen. En stilletjes ook dromen van die Pyreneeënreis.

Ik vraag me wel af hoe de oefeningen zouden gegaan zijn als de vettigheidsgraad van de paden zo hoog had gelegen als tijdens de Lenterit. Want eerlijk: als het parcours er droog bij ligt is offroadrijden een pak makkelijker.

Tot slot nog een paar foto’s van ondergetekende in actie, met dank aan Bart en Maja van Endurofun. Bekijk de volledige fotoset op hun Facebook-pagina.